نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم ۹۴/۱/۱۶شاگرد:«مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ عَلِيِّ بْنِ النُّعْمَانِ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عـَنْ أَبـِي النُّعـْمـَانِ الْعـِجـْلِيِّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ يَا أَبَا النُّعْمَانِ لَا يَغُرَّنَّكَ النَّاسُ مِنْ نَفْسِكَ فَإِنَّ الْأَمْرَ يَصِلُ إِلَيْكَ دُونَهُمْ وَ لَا تَقْطَعْ نَهَارَكَ بِكَذَا وَ كَذَا فَإِنَّ مَعَكَ مَنْ يَحْفَظُ عـَلَيـْكَ عـَمَلَكَ وَ أَحْسِنْ فَإِنِّي لَمْ أَرَ شَيْئاً أَحْسَنَ دَرَكاً وَ لَا أَسْرَعَ طَلَباً مِنْ حَسَنَةٍ مُحْدَثَةٍ لِذَنْبٍ قَدِيمٍ،عـِدَّةٌ مـِنْ أَصـْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسَى عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِي النُّعْمَانِ مِثْلَهُ»(اصول كافى/ جلد ۴/ صفحه‌ی ۱۹۱/روایت۳)«ابـونـعمان‌عجلى از حضرت باقر-علیه‌السلام- حديث كند كه فرمود: اى ابانعمان مردم تو را بـه خـودت مـغـرور نـكـنـنـد (و بـا مـدح و سـتـايـشـت تـو را از خـودت غافل نكنند) زيرا (سزاى) كار (و كردارت) به تو رسد نه به آن‌ها و روزت را به چنين و چنان (يـعـنـى سـخـنـان بـيـهـوده) به پايان مبر، زيرا با تو كسى هست كه كردار تو را بر تو نـگـهدارد (و يادداشت كند) و نيكى كن، زيرا من نديده‌ام چيزى براى تدارك گناه گذشته و كهنه بهتر و شتابان‌تر از كردار نيكى كه تازه باشد.»استاد:ببین! این حال یه کسی است که گرفتاریش این‌جوریه که الان احساس می‌کنه که کاری، موفقیتی و رشدی نداره، هی داره به این و اون نگاه می‌کنه، حضرت می‌فرمايند که مردم مشغولت نکنند، حالا این شد، اون شد. این، این کار رو کرد، اون اون کار رو کرد. هر کس یه چیزی می‌گه، به این کارها، کار نداشته باش.دوم، «فَإِنَّ الْأَمْرَ يَصِلُ إِلَيْكَ دُونَهُمْ» ببین! اونی که مربوط به تو هست چیه؟ شما به بقیه‌ی چه‌کار داری؟ امر به تو رسیده که وظیفه‌ات رو باید بفهمی. سوم، «وَ لَا تَقْطَعْ نَهَارَكَ بِكَذَا وَ كَذَا» این‌که دست روی دست بگذاری، این شد اون شد. نتونستم، باید کاری می‌کردم، این‌ حرف‌ها رو بذار کنار! مشغول شو، الان یه کار حسنه انجام بده، تسبیح رو بردار یه بار بگو «لا اله الا الله»، یک بار! این یه حسنه‌ای است که خدا می‌گه، امر تو رو من با همین درست می‌کنم،«فَإِنَّ مَعَكَ مَنْ يَحْفَظُ عـَلَيـْكَ» کسی است که داره حساب و کتاب می‌کنه.«وَ أَحْسِنْ فَإِنِّي لَمْ أَرَ شَيْئاً أَحْسَنَ دَرَكاً وَ لَا أَسْرَعَ طَلَباً مِنْ حَسَنَةٍ مُحْدَثَةٍ لِذَنْبٍ قَدِيمٍ» شما اگه بیایی یه حسنه‌ای انجام بدی، یه آیه قرآن بخونی، یه کاری که بلدی انجام بدی ، یه لعن بفرستی، یه کار خوب انجام بدی، منِ خدا با همین امر قلبم، همه رو درست می‌کنم. این‌قدر کذا و کذا نکن، این طرف و اون طرف نگرد، هی فکر نکن چیز مهمی است، باید یه اتفاق عجیبی بیفته. هیچ کدوم از این‌ها نیست! آخرِ همه‌ی این عالم داره اتفاق می‌افته، پیغمبر هم روی زمین باشه، معصوم هم باشه، باید مشغول حسنه بشه، تا بشه پیغمبر! توی اون زمانی که شما قرار گرفتی، همّت رو بگذار روی این، دیگه کذا و کذا نکن، چی شد و چی نشد، ذهنیت‌هایی که می‌یاد و این‌ها کجا رسیدند و ما کجا رسیدیم، هيچ خبری نیست! جایی نیست که کسی بخواد برسه، عرض و طولی نداره، ارتفاعی نداره، خدای متعال است! خدا باید آدم رو بپذیره، اگه خدا یه امر کوچک شما رو قبول کرد، اصلا نمی‌دونی، خدای متعال کجا بُردت. اگر هم قبول نکرد، شما زمین و زمان رو به هم بافته باشی، چیزی گیرت نمی‌یاد. وقتی ما با یه همچین امری تو عالم روبرو هستیم، دیگه چرا احساس کسری می‌کنیم؟! چرا فکر می‌کنیم دستمان خالی است؟! اون وقت ما این‌همه حسنات متنوع بلدیم. کی این‌قدر بلده؟! این همه حسنه! این باعث می‌شه یه نشاطی پیدا کنی، یه سرحالی پیدا کنی، به خصوص به رفقا، قران رو سفارش می‌کنم. تو خونه‌هاتون قرآن زیاد بخونید. خیلی از این توهماتی که توی خونه‌ها هست مال اینه که قرآن نمی‌خونند. قرآن زیاد بخونید، بگذارید توی خونه، صدای قرآن پخش بشه، این هم باعث می‌شه، اون انس و انیس بودن، اون حالتی که آدم احساس راحتی بکنه، براش حاصل بشه.وصلی‌الله‌هلی‌محمدواله