الله‌اکبر! الله‌اکبر! روایت رو بشنوید:از امام صادق-علیه‌السلام- سوال کرد: «جُعِلتُ فِداکَ اِنّا نُسَمّی بأَسمائِکُم وَ اَسماءِ آبائِکُم، فَیَنتَفِعُنا ذلِکَ؟ فَقالَ ای وَاللهِ. وَ هَلِ الدّینُ اَلَّا الحُبّ وَ البُغض» به امام صادق-علیه‌السّلام- عرض شد: «فدایت شوم ما فرزندان خود را به نام شما و پدران شما می‌نامیم، آیا این عمل به حال ما سودمند است؟ امام فرمودند: آری به خدا قسم! مگر دین چیزی جز مهر ورزیدن و بغض و تنفر است؟!» (مستدرک‌الوسایل/ ج١۵) این جدولی که از ائمه-علیهم‌السلام- فرستادند، حروف ابجدشون با نور یکی بود یا ۲۵۶ بار با نور یکی می‌شد….. این تناسبه دیگه. «ثُمَّ أَنْشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ» همین خلق بود تا این‌که دوباره یه خلق دیگه بهش داد، قبلش نطفه بود، بعد شد فتبارک‌الله. ببینید علی‌بن‌ابی‌طالب، در عالم بالا معروف به اميرالمؤمنين شد. حضرت فرمود شما در آسمان‌ها معروف‌تر هستی! در عالم پایین علی‌بن‌ابی‌طالب بود، ولی در عالم بالا معروف به اميرالمؤمنين شد. معاویه، یزید، اولی، دومی و عایشه-لعنةالله‌عليهم- برای خودشون کسی بودند. حضرت از عایشه تعریف می‌کنه، می‌گه خدا یه عفتی بهش داد، منتهی از این عفت استفاده نکرد، بعدا خدا این عفت رو ازش گرفت. داستان قارون خیلی تکان‌دهنده است؛ نسبت قارون با حضرت موسی-علیه‌السلام- ، مقام قارون کنار حضرت موسی-علیه‌السلام- عجیبه، ولی با خطایی که کرد، همه‌ی این‌ها رو تحویل داد. بنا به نقلی که هست معاویه کاتب وحی بود، یه لیاقت و شأنیتی داشته، منتهی همه‌ی این‌ها رو از دست می‌ده، خود همین معاویه بودن هم یه ننگ اضافه براش می‌شه.فرض کنید الان معاویه-لعنه‌الله‌علیه- اگه سلمان-رحمه‌الله‌علیه- می‌شد، ما اسم معاویه رو با احترام می‌گفتیم. اما شد یخرِجونَهُم مِنَ النّورِ إِلَى الظُّلُماتِ!گفت یه آقایی از دنیا رفت که شرابخوار بود، شیخِ اون‌جا نرفت براش نماز بخونه، شب خواب دید حضرت بهش خطاب کرد که به احترام این‌که اسمش علی بود باید می‌رفتی براش نماز می‌خوندی، خیلی مهمه! شاگرد:در روایت داریم در خانه‌ای که اسم علی و فاطمه باشه، خدا دو بار در روز نظر رحمت به اون خونه می‌کنه.استاد الهی:بیشتره دیگه، بیشتر! پس اسامی خیلی مهم هستند.