نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

۱۴۷۵* همیشه یه حالت تضرع، بُکاء، گریه‌ی‌ درونی داشته باشید. لازم نیست حتما یه جلسه‌ی روضه باشه تا این حالت ایجاد بشه، نه، مثلا من سر سفره نشستم، نون رو دیدم بگم خدایا ممنونتم، الحمدلله، چه‌قدر نعمت دادی، کسی هم نفهمه؛ این کاری نیست که سخت باشه فردا نتونی انجام بدی، ولی دعای کمیل رو ممکنه نخونی. ممکنه فلان عبادت رو فردا نتونی انجام بدی، ولی این تضرع رو همیشه می‌تونی با خودت داشته باشی.