نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

در روایت دارد کسی که به زیارت سید الشهداء می رود چهار هزار فرشته او را بدرقه می کنند و وقتی برمی گردد به استقبال او می روند. آن فرشته‌ها در کنار خانه او می مانند و تا وقتی از دنیا برود، برایش استغفار می کنند. سپس به تشییع جنازه او می روند تا دفن شود. بعد از آن نزد خدا برمی گردند و می گویند خدایا کار ما تمام شد. خداوند می فرماید برگردید در کنار قبرش تا قیامت بمانید که این بنده من که زائر حسین(ع) بوده است، وقتی در قیامت از قبر بیرون می آید احساس تنهایی نکند. وقتی از قبر در آمد این چهار هزار فرشته با او همراهی می کنند تا نزد امام حسین(ع) می رسند و کنار حضرت حلقه می زنند و چهارصد سال مشغول گفتگوی با سید الشهداء و در جذبه حضرت هستند تا این‌که حساب اعمال همه تمام می شود. از داخل بهشت ندا داده می شود که وارد شوید، اما آنها اعتنا نمی کنند؛ چرا که مجذوب حضرت هستند. پس از آنکه حضرت روانه بهشت می شود آنها هم بدنبال ایشان حرکت می کنند. پس خداوند نوری را که برای ما قرار داد، در این قالب بوده و ما هم باید همین قالب را حفظ کنیم: نماز را در اول وقت بخوانیم، هیات هم برویم، زیارت عاشورا هم باید بخوانیم، دعای توسل هم باید بخوانیم، گریه هم باید بکنیم؛ یفرحون بفرحنا یحزنون بحزننا؛ وقتی شادی ماست، شادی‌شان را نشان می دهند و وقتی حزن ماست، حزنشان را نشان می دهند. تأسّی به ما داشته باشند، مسیر ما را بهترین مسیر بدانند، راه ما را بروند. اگر این مسیر را دنبال کردند راه به رویشان باز خواهد بود.