«حَدَّثَ أَبُو اَلْمُفَضَّلِ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اَللَّهِ قَالَ حَدَّثَنَا عِصْمَةُ بْنُ نُوحٍ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ عَنْ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: إِذَا كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ بَعَثَ اَللَّهُ تَعَالَى اَلْأَيَّامَ وَ يَبْعَثُ اَلْجُمُعَةَ أَمَامَهَا كَالْعَرُوسِ ذَاتَ كَمَالٍ وَ جَمَالٍ تُهْدَى إِلَى ذِي دِينٍ وَ مَالٍ فَتَقِفُ عَلَى بَابِ اَلْجَنَّةِ وَ اَلْأَيَّامُ خَلْفَهَا فَيَشْفَعُ لِكُلِّ مَنْ أَكْثَرَ اَلصَّلاَةَ فِيهَا عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ قَالَ اِبْنُ سِنَانٍ فَقُلْتُ كَمِ اَلْكَثِيرُ فِي هَذَا وَ فِي أَيِّ زَمَانِ أَوْقَاتِ يَوْمِ اَلْجُمُعَةِ أَفْضَلُ قَالَ مِائَةُ مَرَّةٍ وَ لْيَكُنْ ذَلِكَ بَعْدَ اَلْعَصْرِ قَالَ وَ كَيْفَ أَقُولُهَا قَالَ تَقُولُ اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍوَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ مِائَةَ مَرَّةٍ».جمال الأسبوع بکمال العمل المشروع , جلد 1 , صفحه 44 وقتی قیامت به پا شد خداوند متعال ایام را مبعوث می‌کند و جمعه را امام آنها قرار میدهد مثل عروسی که صاحب کمال هست. جمعه بر باب جنت می‌ایستد و ایام پشت سرش هستند.پس کسی را که بیشتر در روز جمعه صلوات فرستاده باشد، شفاعت می‌کند. پس گفتم:کدام زمان در روز جمعه و چه تعداد صلوات،در این روز بهتر است؟ فرمود:۱۰۰ صلواتی که بعد از عصر باشد. عرض کردم این صلوات چطور باشد؟فرمود:«قال تقول اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم ماة مره»بیان استاد الهی حفظه الله در این روایت بحث شفاعت مطرح است. چطور هم پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌وآله- شفیع است، هم ائمه-علیهم‌السلام- شفیع هستند، هم عبادتها شفیع هستند و هم خدا شفیع است. جمعه هم شفیع است. یعنی چی؟!معنا ندارد که جمعه هم شفیع باشد، آنها که شفاعت می‌کنند، شفاعت جمعه دیگر برای چیست؟!در مورد قرآن هم همین‌طور است، قرآن برای چه شفاعت می‌کند؟ پیغمبر -صلی‌الله‌علیه‌وآله-که شفاعت می‌کند، مگر چند تا شفاعت می‌خواهیم؟!شفاعت به معنای جفت هست. شفیع یعنی، ما در کنار فردی که در جمعه این اعمال را انجام داده، می‌آییم.چقدر در ما برکات هست، این برکات هم در وجود او ایجاد می‌شود، آنجا شفاعت پیغمبر اکرم-صلی‌الله‌علیه‌وآله- برای آن کار می‌آید. شفاعت موسی ابن جعفر -علیه‌السلام- برای جای دیگر لازم است. اینجا حوری می‌خواهیم، آنجا قصر می‌خواهیم، آنجا ورود به بهشت می‌خواهیم….این شفاعتها هر کدام کار خودش را انجام میدهد.یعنی یک نفر ممکن است روز جمعه مواظبت کرده، شفاعت امام هم شامل حالش می‌شود، دیگر جمعه را که به او نمی‌دهند.جمعه هم یک چیزی به اعتبار آن بهش میدهد،البته با شرط قبول ولایت است، اگر ولایت نباشد که هیچ. مثلا شما در کتاب‌فروشی کتاب می‌خری، بعد کتاب دیگری بر‌می‌داری، فروشنده می‌گوید: آقا باید برای این پول جداگانه بدهی.در روایت هست که خطبه خواندن با یک امام است تزویج با یکی از ائمه است، جا دادن با یک امام است،عبور دادن با یک امام است. مثل زمانی‌که فرد وارد قبر می‌شود یک نور برای نماز است، وقتی نور نماز را فرد نداشت، روزه جای آنرا پر نمی‌کند.