نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

قُرْبُ اَلْإِسْنَادِ ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ قَالَ: «سَأَلْتُ اَلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَنْ يَدْعُوَ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لاِمْرَأَةٍ مِنْ أَهْلِنَا بِهَا حَمْلٌ فَقَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اَلدُّعَاءُ مَا لَمْ يَمْضِ أَرْبَعَةُ أَشْهُرٍ فَقُلْتُ لَهُ إِنَّمَا لَهَا أَقَلُّ مِنْ هَذَا فَدَعَا لَهَا ثُمَّ قَالَ إِنَّ اَلنُّطْفَةَ تَكُونُ فِي اَلرَّحِمِ ثَلاَثِينَ يَوْماً وَ تَكُونُ عَلَقَةً ثَلاَثِينَ يَوْماً وَ تَكُونُ مُضْغَةً ثَلاَثِينَ يَوْماً وَ تَكُونُ مُخَلَّقَةً وَ غَيْرَ مُخَلَّقَةٍ ثَلاَثِينَ يَوْماً فَإِذَا تَمَّتِ اَلْأَرْبَعَةُ أَشْهُرٍ بَعَثَ اَللَّهُ تَعَالَى إِلَيْهَا مَلَكَيْنِ خَلاَّقَيْنِ يُصَوِّرَانِهِ وَ يَكْتُبَانِ رِزْقَهُ وَ أَجَلَهُ وَ شَقِيّاً أَوْ سَعِيداً اَلْخَبَرَ.» (بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام , جلد 57 , صفحه 365)«به سندى از احمد بن محمّد بن ابى نصر كه خواستم از امام رضا-علیه‌السلام- تا دعا كند درباره‌ی زن آبستنى از خاندان ما به درگاه خدا عزّ و جلّ‌، فرمود: ابى‌جعفر-علیه‌السلام- فرموده: دعا وقتى است كه 4 ماه نگذشته. گفتم: كم‌تر از آن دارد، پس دعا كرد، سپس فرمود: نطفه خود 30 روز در رحم است و 30 روز علقه و 30 روز مضغه و 30 روز نيمه آفريده و چون 4 ماه تمام شد، خدا تعالى دو فرشته خلاق فرستد تا صورتش را بسازند و روزى و عمر و شقاوت و سعادتش را بنويسند-الخبر»توضیح حاج آقا: «وَ عِنْدَهُ مَفاتِحُ الْغَيْبِ لا يَعْلَمُها إِلاَّ هُوَ وَ يَعْلَمُ ما فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ ما تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلاَّ يَعْلَمُها وَ لا حَبَّةٍ في‏ ظُلُماتِ الْأَرْضِ وَ لا رَطْبٍ وَ لا يابِسٍ إِلاَّ في‏ كِتابٍ مُبين»(انعام/59) «و كليدهاى غيب، تنها نزد اوست و جز او [كسى‏] آن را نمى‏داند و آنچه در خشكى و درياست مى‏داند و هيچ برگى [از درختى‏] نمى‏افتد، مگر [اين‌كه‏] از آن آگاه است، و هيچ دانه‏اى در مخفی‌گاه زمين، و هيچ تر و خشكى نيست، جز اين‌كه در كتاب آشكار [در كتاب علم خدا] ثبت است.»در تفسیر البرهان ذیل این آیه آمده است: «عَنْ أَبِي الرَّبِيعِ الشَّامِيِّ، قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: وَ ما تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلَّا يَعْلَمُها وَ لا حَبَّةٍ فِي ظُلُماتِ الْأَرْضِ وَ لا رَطْبٍ وَ لا يابِسٍ إِلَّا فِي كِتابٍ مُبِينٍ. قَالَ: فَقَالَ: «الْوَرَقَةُ: السِّقْطُ، وَ الْحَبَّةُ: الْوَلَدُ، وَ ظُلُمَاتُ الْأَرْضِ: الْأَرْحَامُ، وَ الرَّطْبُ: مَا يَحْيَا [مِنَ‏] النَّاسِ، وَ الْيَابِسُ: مَا يَغِيضُ «1»، وَ كُلُّ ذَلِكَ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ».«الرَّطْبُ» یعنی بچه‌ای که زنده می‌ماند و «الْيَابِسُ» یعنی بچه‌ای که زنده به دنیا نمی‌آید؛ علمش نزد خود خداوند است!