نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

روایت: «عن الصادق(علیه السلام): مَنْ أَحَبَّ الْحَيَاةَ ذَلَّ» (الخصال، ج ‏1، ص 120)؛ حضرت می‌فرمایند: هر کس زندگی و حیات و زنده ماندن را دوست باشد، ذلیل می‌شود. بیان استاد: به معنای این‌که دوست داشته باشد، نیست. ما باید حیات را دوست باشیم، اگر شما زندگی را دوست نداشته باشی، می‌روی برای خودت قبر می‌کنی. حیات و زندگی را باید دوست داشت. امام(علیه السلام) مطلب دیگری می‌فرمایند. آن حیاتی که شما به‌خاطر آن آبرویت را می‌دهی، ذلت است. آن دنیایی که به‌واسطه آن دینت را می‌دهی، ذلت است. حضرت فرمود پول خرج کنید، آبرو جمع کنید؛ نه این‌که آبرویت را بده، پول بگیر. این دنیا دنیای ذلیلانه است. حضرت فرمود: «الدُّنْيَا دُنْيَاوَانِ…» ( وسائل الشيعة، ج ‏16، ص 9) حضرت دنیا را دو قسمت کرد: یک دنیا ملعونه است؛ کدام؟ دنیایی است که شما به خاطر آن پیش آمریکایی‌ها دست دراز می‌کنی؛ این دنیا ملعونه است. ولی یک دنیا هست که شما با آن برای خودت عزت فراهم می‌کنی، با عزت زندگی می‌کنی، دینت را حفظ می‌کنی.