قَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ لِوَلَدِهِ اَلْحَسَنِ : يَا بُنَيَّ أَحْرِزْ حَظَّكَ مِنَ اَلْأَدَبِ وَ فَرِّغْ لَهُ قَلْبَكَ فَإِنَّهُ أَعْظَمُ مِنْ أَنْ يُخَالِطَهُ دَنَسٌ وَ اِعْلَمْ أَنَّكَ إِذَا اِفْتَقَرْتَ عِشْتَ بِهِ وَ إِنْ تَغَرَّبْتَ كَانَ لَكَ كَالصَّاحِبِ اَلَّذِي لاَ وَحْشَةَ مَعَهُ يَا بُنَيَّ اَلْأَدَبُ لِقَاحُ اَلْعَقْلِ وَ ذَكَاءُ اَلْقَلْبِ وَ عُنْوَانُ اَلْفَضْلِ.(إرشاد القلوب / ترجمه رضایی ؛ ج 1 , ص 381 )«و حضرت امير المؤمنين به فرزندش امام حسن-علیه السلام- فرمود: كه اى پسرم بهرهى خود را از شرافت ادب بگير و خاطرات را براى ادب آماده كن زيرا كه ادب دل بالاتر از اين است كه آن را آلودهى به پليدى كنى بدان كه هر گاه نيازمند شدى ادب تو را بىنياز كند و هر گاه در ديار غربت بودى ادب براى تو همراهى باشد كه با وجود آن ترس و بيم ندارى اى پسرك من ادب پديدهى خرد است»همین که گفتم عقل رشد میکند قلب مذکی میشود و با زبان بازی صحبت میکند، با الفاظ خوب و با کرامت صحبت میکند و این میشود مکارم اخلاق!!!