اتصال به ولایت عامل قبولی اعمال بندگان
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
اعوذبالله‌من‌الشیطان‌الرجیم
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
الحمد لله رب العالمین الصلاة و السّلام علی سیدنا و نبینا و حبیب قلوبنا و طبیب نفوسنا و شفیع ذنوبنا ابی القاسم المصطفی محمد (اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم) و آله الطاهرین المعصومین المکرمین و اللعن الدائم علی اعدائهم اجمعین من الآن الی قیام یوم الدین.
اللهم انا نرغب الیک فی دولة کریمة تعز بها الاسلام و اهله و تذل بها النفاق و اهله و تجعلنا فیها من الدعاة الی طاعتک و القادة الی سبیلک و ترزقنا بها کرامة الدنیا و الآخرة. صلواتی برای امام زمان علیه السلام مرحمت بفرمایید. (اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم).
«وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلّا لِيَعْبُدُونِ»
«من جنّ و انس را نيافريدم، جز براى اين‌كه من را پرستش كنند» ( سوره‌ی ذاریات/ آیه‌ی ۵۶)
علت خلقت مخلوقات و این‌که برای عبادت خلق شده‌اند، مطلب درستی است، ولی درست‌تر از این مطلب، اینه که چه کسی این عبادت رو می‌خواد انجام بده؟ یعنی خداوند، عالم رو برای عبادت خلق کرده، اما اگه کسی نباشه که اون عبادتی رو که در شأن خداوند است، در واقع اون بندگی رو انجام بده، این به‌هم می‌خوره، «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلّا لِيَعْبُدُونِ».
پس خلقت برای عبادت، در مرحله‌ی دوم است و اون کسی که داره حق عبادت رو انجام می‌ده، در مرحله‌ی اول قرار می‌گیره؛ یعنی ما آسمان و زمین رو خلق نکردیم، مگر برای کسی‌که می‌خواد این بندگی رو انجام بده و این هم غیر از ولی خدا، کسی نیست؛ یعنی اگه امام زمان-علیه‌السلام- نبود، حق بندگی انجام نمی‌شد، در واقع علت خلقت، مفقود بود و خلقت آسمان و زمین برچیده می‌شد، به همین دلیل در روایت می‌فرماید «لولا الحجة لساخت الأرض بأهلها» «اگر حجت در روی زمين نباشد، زمين، مردم را به كام خود فرو می‌كشد.» (اصول كافی/ ج١/ ص٣٣۴)
چون اون یه نفر، از طرف بقیه داره حق عبادت رو انجام می‌ده؛ لذا خداوند به عبادت دیگران راضی نمی‌شه؛ به عبارتی ولی خداست که حق عبادت رو انجام می‌ده، پس خلقت آسمان و زمین برای ایشان است. حرف اول این است که آسمان و زمین به خاطر عابد است، نه به خاطر عبادت و حرف دوم هم این است که تمام کسانی که می‌خواهند در اتصال با پروردگار، رشد بندگی براشون ایجاد بشه و خدا رو پرستش و بندگی کنند،
باید متصل به این عابد و این عبادت کننده باشند، وگرنه باز هم عبادت این افراد، ابتر است.
پس ببینید من و شما که داریم بندگی می‌کنیم، بندگی ما به درد خدا نمی‌خوره، از طرفی هم به ما گفتن، بندگی کنید، پس ما باید متصل به اون کسی باشیم که علت خلقت است، برای همین ما از طریق ولایت به خدای متعال، متصل هستیم.
«اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ ۗ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ»
«خداوند سرور كسانى است كه ايمان آورده‌اند، آنان را از تاريكی‌ها به سوى روشنايى به در مى‌برد و كسانى كه كفر ورزيده‌اند، سرورانشان طاغوتند كه آنان را از روشنايى به سوى تاريكی‌ها به در مى‌برند. آنان اهل آتش هستند كه خود، در آن جاودان هستند.» (سوره‌ی بقره/ آیه‌ی ٢۵٧)
قرآن می‌فرماید «اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا» خداوند ولی این افراد است «يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ» که اون ولی، این افراد رو از ظلمت به نور خارج می‌کنه، پس ولایت ولی، باعث خروج از ظلمات و رفتن به سوی نور است و این ولایت در طاغوت نیست، اما در ولی هست. ما چون ولایت امیرالمومنین-علیه‌السلام- رو پذیرفتیم، خداوند از عبادتمون راضی شده، به بندگی ما راضی شده. همین حالا عبادت ما چه‌طوره؟ کمه؟ خدا به این امر کاری نداره، خداوند راضی شده، چون رضایتش رو در این قرار داده که افراد ولایت ولی‌ّ خدا رو قبول کنند، چون ایشان «عروة‌الوثقی» و «حبل‌الله» هستند. «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا» «و همگى به ريسمان خدا چنگ زنيد و پراكنده نشويد» (سوره‌ی آل‌عمران/ آیه‌ی ١٠٣)
«اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبَارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ لَا شَرْقِيَّةٍ وَلَا غَرْبِيَّةٍ يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُورٌ عَلَى نُورٍ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشَاءُ وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ» «خدا نور آسمان‌ها و زمين است، مثل نور او چون چراغدانى است كه در آن چراغى و آن چراغ در شيشهاى است، آن شيشه گويى اخترى درخشان است كه از درخت خجسته زيتونى كه نه شرقى است و نه غربى افروخته مى‌شود، نزديك است كه روغنش هر چند به آن آتشى نرسيده باشد، روشنى بخشد. روشنى بر روى روشنى است، خدا هر كه را بخواهد با نور خويش هدايت مى‌كند و اين مثل‌ها را خدا براى مردم مىزند و خدا به هر چيزى داناست»(سوره‌ی نور/ آیه‌ی ٣۵)
قرآن می‌فرماید «اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ» خداوند نور آسمان و زمین است، خب باشه، برای من چه‌طور؟ برای شما مثل نور است، وقتی نور مصداق بشه، مثل بشه و شما بخوای استفاده کنی «مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمصباحفِي زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ» امام باقر-علیه‌السلام- است، «كَوْكَبٌ» امام صادق-علیه‌السلام-، «دُرِّيٌّ» موسی‌ابن‌جعفر-عليه‌السلام-، «يُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبَارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ» امام رضا-علیه‌السلام-، «لَا شَرْقِيَّةٍ وَلَا غَرْبِيَّةٍ» «امام هادی-علیه‌السلام-، «يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ» امام عسکری-علیه‌السلام-
«وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُورٌ عَلَىٰ نُورٍ»، امام زمان-علیه‌السلام-هست که این‌طوریه. «يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشَاءُ»، بعد در آیه‌ی بعدی می‌فرماید: «في بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ»
«و آن مشکات در خانه‌هایی قرار دارد؛ مانند معابد و مساجد و منازل انبیاء و اولیاء که خدا رخصت داده که آن‌جا رفعت یابد و در آن‌ها ذکر او شود و صبح و شام تسبیح و تنزیه ذات پاک او کنند».(سوره‌ی نور/ آیه‌ی ۳۶)
این «الله نور السماوات والارض، فی بیوتِِ أذِنَ الله» که اذن داده، شما اذن دخول می‌خونید، می‌رید داخل، «أَنْ تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ»؛ همین که شما با اون ولایت توی این بیت می‌آیید، اتصال برقراره. اگه توی خونتون روضه‌ی امام حسین-علیه‌السلام- می‌خونید، می‌گید «السلام علیک یا أباعبدالله» اتصال برقرار می‌شه، همین که لعن می‌گید و هارون و مامون رو لعن می‌کنید، معاویه، عمروعاص و شمر-لعنة‌الله‌علیه- رو لعن می‌کنید، اتصال برقراره و خدا از شما راضی شده. در روایت داره که راوی از امام معصوم-علیه‌السلام- سوال می‌کنه که اومدنِ به زیارت چه برکاتی داره؟ امام می‌فرمایند هفتاد هزار حج است. یه جایی داره که مقام هزار شهیده! و جای دیگه می‌فرماید هفتصد هزار حجِ! و در جای دیگه می‌فرماید وقتی کسی زیارت می‌کنه، می‌یاد مشهد و زائر امام رضا-علیه‌السلام- می‌شه، خدا در عرش خودش یه جایی داره که چهار نفر از اولین هستند، نوح و ابراهیم و عیسی و موسی-علیهم‌السلام- و چهار نفر هم از آخرین هستند، پیغمبر و علی و حسن و حسین-علیهم‌السلام-، ببین در عرش خدا! بعد از این چهار تا، کسانی هستن که اومدن زیارت امام رضا-علیه‌السلام- جای این‌ها اون‌جاست، کنار نوح و ابراهیم و موسی و عیسی و پیغمبر و علی و حسن و حسین-علیهم‌السلام- هستند؛ چرا؟ چرا زیارت امام رضا-علیه‌السلام- این‌طوره؟ چون اتصال ولایت ثابته، البته اگه ما ولایت رو قطع نکنیم. دقت کن! مردمِ ما خوب زیارت می‌کنن، زود هم اتصال رو قطع می‌کنن، مشکل شیعیان همینه، مشکل ما همینه! یک ماه نمی‌تونیم اتصال رو نگه داریم!
حتی یه هفته هم نمی‌تونیم! اگه می‌تونستیم این اتصال رو یه هفته نگه داریم، اون‌چه رو که اون‌ها می‌دیدند، ما هم می‌دیدیم؛ چرا برای ما این اتصال نمی‌مونه؟! این یه اشکال است. حضرت فرمود به خاطر این است که مواسات ندارید، مواظب همدیگه نیستید، برای همدیگه می‌زنید، پشت سر همدیگه حرف می‌زنید، در حق هم دعا نمی‌کنید، به حال هم رسیدگی نمی‌کنید، پس اتصال ولایتتون قطع می‌شه، خوب دقت کنید! این معارف شیعه است. حضرت فرمودند ناصبی اون نیست که به ما ناسزا می‌گه، چون ما رو دیگه گیر نمی‌یاره، ناصبی اون کسی است که به یکی از دوستان ما اهانت کنه، تموم شد!
پیامبر خدا-صلی‌الله‌علیه‌وآله- می‌فرمایند:
«قالَ اللّهُ تباركَ و تعالى: مَن أهانَ لي وَليّا فقد أرْصَدَ لِمُحارَبتي؛»
«خداوند تبارك و تعالى فرموده است: هر كه به يكى از دوستان من تحقير و توهين روا دارد، به جنگ با من برخاسته است.»
(اصول‌كافي/ ج ۲/ص ۳۵۲/ ح ۷)
ما دستمون خالیه، چون از این کارها زیاد می‌کنیم، غیبت می‌کنیم، تهمت می‌زنیم، حق همدیگه رو رعایت نمی‌کنیم؛ ما با کفار کنار آمدیم و مذاکره کردیم، با اهل سنت توافق کردیم، گفتیم برادری و وحدت داریم؛ ولی شیعه با شیعه کنار نمی‌یاد! چه‌قدر تو دادگاه‌ها پرونده است، گاهی می‌بینید پدر و پسر با‌هم دعوا دارند و بدتر از این، پسر از پدر شکایت داره! این رو کجا ببریم بگیم؟! زن از شوهر برای مهریه شکایت کرده! این‌رو کجا ببریم؟! مثل دو تا کافر! این آقایی که تو بازار سر شیعیان رو کلاه می‌گذاره، نه کافرِ، نه یهودی و اتفاقی هم نیست، حالا هی نماز شب بخونه، هی بره حرم امام رضا-علیه‌السلام- رو سفت بچسبه و گریه کنه؛ خبری نیست! شما هی کبریت بزن، هی فوتش کن، خبری نیست! کبریت رو برای گاز روشن کردی؟! خُب گاز رو روشن کن؛ به گاز نرسیده، خاموشش می‌کنی.
برای همینه امام رضا-علیه‌السلام- یا امام زمان-علیه‌السلام- هر چه‌قدر می‌خوان به ما عنایت کنند، عنایتشون به ما نمی‌رسه، تو راه می‌مونه. حضرت فرمودند ما روزی صد بار برای شما استغفار می‌کنیم، چرا جواب نمی‌یاد و مسیر رو نمی‌تونیم بریم؟ داستان علی‌ابن‌یقتین رو گفتم که تا پاش رو نذاشت روی صورتش، ازش راضی نشد، اون موقع پیش حضرت رفت و حضرت بخشیدش.
ما مثل دشمن داریم با همدیگه صحبت می‌کنیم، الان اگر واقعا به حقوق شیعه بودنمون تابع باشیم، کسی از شیعیان لنگ نمی‌مونه، پس اگر ما تحت ولایت علی-علیه‌السلام- می‌خواهیم زندگی کنیم، باید در زندگی مواظب همدیگه باشیم، من مواظب شما باشم، من در حق شما دعا کنم و شما هم در حق من دعا کنید، من از شما بگذرم و شما هم از من بگذرید، من همسایه‌داری کنم، همسایه هم، مواظب من باشه؟«إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ» (سوره‌ی حجرات/ آیه‌ی۱۰)
الان باید بگی انما المومنون پخمه! کدوم اخوت! از اخوت چیزی نمونده!
شخصی پیش امام صادق-علیه‌السلام- آمد و گفت آقا ما برای امر امام آماده‌ایم، حضرت فرمود برادری‌تون چه‌‌قدره؟ گفت: آقا ما خیلی مواظب همدیگه هستیم، حضرت فرمود آن‌قدر با هم برادر هستید که اگه احتیاج داشتید، دست بکنید تو جیب همدیگه و پول بردارید؟ گفت نه، آقا تا این حد نیست. حضرت فرمود پس برید، شما برادر نیستید. ما و شما یخچالمون پره، در حالی که بچه‌های برادرم رنگ میوه رو ندیدن، من بهترین برنج رو مصرف می‌کنم؛ بچه‌های برادرم نمی‌دونند برنج چیه؟ چون برنج گرون شده، تا این ولایت ولی در حق ما محقق نشه، کار ما همین طوریه، من یک مثال بگم، ما ولایت ولی رو
در یک زمان می‌‌فهمیم، و لذت می‌بریم، چه زمانی؟! ده شب محرم! ده شب محرم، همه به فکر هم هستن، تاسوعا و عاشورا، آقا بفرما چایی، آقا بفرما شربت بخور، آقا بفرما غذا بخور، اربعین حسینی موکب می‌زنن، التماس می‌کنن آقا بیا یه چیزی بخور، وقتی همه این روحیه رو دارن، چه‌قدر همه صفا پیدا می‌کنن! چه‌قدر وضع همه خوب می‌شه!
ببین شما الان اومدید حرم رضوی، چه‌قدر جمعیت اومده؟ چرا دعوا نمی‌شه؟ الان باید هشت تا پاسگاه این‌جا باشه، ولی نیست، چون ولایت و نور حضرت داره در به قلب ما می‌تابه!
ما با هم رفیقیم، با هم دوستیم، اما از این‌جا بریم بیرون، همه با هم دشمن می‌شیم، مثل آب‌کشی که تا وقتی تو آب هست پر آب هست، ما هم تو حرم امام‌رضا-علیه‌السلام- می‌ریم، خوبیم، از حرم بیرون می‌آییم، این صفا یادمون می‌ره، این دل‌جویی، این محبت برای همین است.
«اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا» رو استفاده نمی‌کنیم «يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ»و می‌ریم جزء «وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ أُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ»
«خداوند سرور كسانى است كه ايمان آورده‌اند آنان را از تاريكی‌ها به سوى روشنايى به در مى برد ولی كسانى كه كفر ورزيده‌اند، سرورانشان [همان عصيانگران] طاغوتند كه آنان را از روشنايى به سوى تاريكی‌ها به در مى‌برند آنان اهل آتشند كه خود در آن جاودانند.»
(سوره بقره‌ی/ آیه‌ی۲۵۷)
حرم به ظلمات خیابون و بازار و کسب و کار نیست، پس ببینید باید ولایت ما درست بشه. این یه بخشه و یه بخشی دیگه، یه نکاتی است که در زمان غیبت است، ببینید، امام‌زمان-علیه‌السلام- غایب شده! این غیبت یه ظاهر داره، یه باطن داره، ظاهرش بده که چی؟ که امام‌زمان-علیه‌السلام- نیست، ولی باطنش خیلی هم خوبه، ان‌شالله حضرت دیرتر تشریف بیارن و شما برای اولین بار دارید این رو می‌شنوید، ان‌شالله حضرت غیبت‌شون طولانی بشه، این به اون اعتباری که من می‌گم و به یک اعتباری هم، ان‌شاالله همین جمعه تشریف بیارن، هر چه طولانی‌تر باشه ما آماده‌تر می‌شیم و اگه حضرت هفته‌ی بعد بیاد، کدوممون توبه کردیم؟ حضرت فرمود چهل روز قبل از ظهور توبه قبول نمی‌شه، آمادگی می‌خواد، نمی‌شه من همین‌طوری بگم «عَجِّل لِوَلیِکَ الْفَرَج». غیبت یه برکاتی داره؛ حضرت فرمود اگه غیبت منِ امام زمان-علیه‌السلام- برای شما ضرر داشت، خدا به اندازه‌ی چشم به هم زدنی غائبم نمی‌کرد، «ما غَیَّبَ‌الله ُالحُجَةَ طَرْفَةَ عَینٍ» غیبت ضرر نداره، غیبت پر از منفعته و این ۳۱۳ نفری که دارن تربیت می‌شن، در زمان غیبت تربیت می‌شن. غیبت صاحب‌الزمان-علیه‌السلام- خیلی خوبه، توی هیچ زمانی به اندازه‌ی زمان غیبت، خدا با طاغوت دشمنی نداره. خدا طاغوت رو در زمان غیبت تحمل نمی‌کنه، ولی زمان امیرالمومنین-علیه‌السلام- تحمل می‌کرد، ولی الان تحمل نمی‌کنه، زمان غیبت، خدا حامی ماست، در زمان امیرالمومنین علی-علیه‌السلام- قوی بود، معاویه هم که دشمنش بود، قوی بود، موسی که بود، فرعون هم قوی بود، شما ببینید زمان موسی‌بن‌جعفر-علیه‌السلام- هارون قوی بود و حضرت نتونست زورش رو برسونه، ولی زور ما به طاغوت رسید، چرا؟ چون حجت نیست، خدا نیروی ما رو قوی کرده، یه نفر فقیه می‌یاد و انقلاب می‌کنه، مردم رو دعوت می‌کنه و مردم هم می‌پذیرن، اما زمان انبیایی مثل نوح-علیه‌السلام- هزار سال می‌یان دعوت می‌کنن، مردم نمی‌اومدن، در زمان ما قلوب آماده‌تره تا زمان امیرالمومنین-علیه‌السلام-، در زمان امام سجاد-علیه‌السلام- هفده نفر بودن که با امام سجاد-علیه‌السلام- بودن؛ ولی الان نه، الان جمعیت رو بشمارید، حضرت فرمود اگه به اندازه‌ی این گوسفندها، یار داشتم قیام می‌کردم، گوسفندها رو شمردن دیدن ۱۷ تاست، یعنی امام ۱۷ تا یار نداشتن، الان فقیه اعلام می‌کنه،
مردم تو خیابون می‌ریزن، روز قدس می‌یان، بیست و دوم بهمن می‌یان، برا جنگ آماده‌اند، این همه سوریه می‌رن، این همه لبنان می‌رن، این قلوب در زمان غیبت آماده است. عقل‌ها، عقل‌های دیگه‌‌ای است، زمان امام صادق-علیه‌السلام- عقل‌ها خیلی بالا نبود، اما الان عقل‌ها بالا است.
«عَنْ أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ عَنْ أَبِي خَالِدٍ الْكَابُلِيِّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ-علیه‌السلام- قَالَ تَمْتَدُّ الْغَيْبَةُ بِوَلِيِّ اللَّهِ الثَّانِي عَشَرَ مِنْ أَوْصِيَاءِ رَسُولِ اللَّهِ-صلی‌الله‌علیه‌وآله- وَ الْأَئِمَّةِ بَعْدَهُ يَا أَبَا خَالِدٍ إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَيْبَتِهِ الْقَائِلُونَ بِإِمَامَتِهِ الْمُنْتَظِرُونَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَى ذِكْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَيْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ وَ جَعَلَهُمْ فِي ذَلِكَ الزَّمَانِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِينَ بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اللَّهِ-صلی‌الله‌علیه‌و آله- بِالسَّيْفِ أُولَئِكَ الْمُخْلَصُونَ حَقّاً وَ شِيعَتُنَا صِدْقاً وَ الدُّعَاةُ إِلَى دِينِ اللَّهِ سِرّاً وَ جَهْراً وَ قَالَ -علیه‌السلام- انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنْ أَعْظَمِ الْفَرَج»
«ابی‌حمزه‌ی‌ثمالی از ابوخالدكابلى روايت می‌کند كه امام زين‌العابدين-عليه‌السّلام- فرمودند: غيبت به وسيله‌ی دوازدهمین نفر از جانشينان رسول خدا و امامان بعد از او ممتد مى‌شود. اى ابوخالد، مردم زمان او كه معتقد به امامت وى می‌باشند و منتظر ظهور او هستند، از مردم تمام زمان‌ها بهترند، زيرا خداوند عقل و فهمى به آن‌ها داده كه غيبت در نزد آن‌ها، حكم مشاهده را دارد! خداوند آن‌ها را در آن زمان مثل كسانى می‌داند كه با شمشير، در پيش روى پيغمبر (عليه دشمنان دين) پيكار كردهاند، آن‌ها مخلصان حقيقى و شيعيان راستگوى ما هستند كه مردم را به طور آشكار و نهان به دين خدا می‌خوانند و فرمود انتظار فرج بزرگ‌ترين فرج است»
(بحار‌الأنوار/ ج ۵۲/ ص۱۲۲)
حضرت می‌فرمایند « الْمُشَاهَدَةِ» انگار امامشون رو می‌بینند، این‌قدر مطمئن هستند. شما جمعیتی که حرم می‌یان رو ببین، آمار نشون می‌ده در سال، ۳۰۰ هزار نفر حرم می‌یان، در حالی که واجب نیست، شما مسجد‌الحرام رو ببینید، واجب است و کل جمعیت دنیا هم می‌رن؛ این خیلی مهمه! زمانی که حرم امام‌رضا-علیه‌السلام- شلوغه، کربلا هم شلوغه، کاظمین هم شلوغه، سامرا هم زائر هست، نجف هم شلوغه، حرم حضرت معصومه-سلام‌الله‌علیها- هم شلوغه! این خیلی مهمه که یه امام زاده این‌قدر شلوغه! این هدایته، هدایت باطنیه و هدایت باطنی خیلی قوی‌تر از هدایت ظاهریه؛ الان دست امام زمان-علیه‌السلام- باز است، زمان امام صادق-علیه‌السلام- یه خطا می‌کردی، یه دونه دروغ می‌گفتی، امام صادق-علیه‌السلام- دست می‌گذاشتند روی پیشو‌نیشون و می‌فرمود دیگه نبینمت، ولی الان این‌طور نیست، گناه‌های مختلف انجام می‌دن، توبه می‌کنند، می‌یان حرم امام‌رضا-علیه‌السلام- بخشیده می‌شن؛ خیلی زمان خوبیه! ده تا، بیست تا مرجع تقلید داریم، حلال و حرام خدا رو برای ما می‌گن، یکی خمس رو آسون می‌گه، بازاری‌ها ازش تقلید می‌کنند، چه‌قدر خوبه! فلان مرجع حج رو می‌گه؛ ولی زمان امام که بیست تا حرف نیست، یه حرف می‌گه باید انجام بدی، اومد پیش امام‌باقر-علیه‌السلام- و گفت امام زمان-علیه‌السلام- کی ظهور می‌کنند؟! فرمود ظهور امام زمان-علیه‌السلام- رو می‌خوای چه‌کار؟! الان خوبه که عافیت داری. اگه امام زمان-علیه‌السلام- بیاد، یه ساعت عافیت نداری! باید سر قله‌ی کوه، شش، هفت ماه نگهبانی بدی! الان خوبه، قدر الان رو بدون! الان در عافیتیم، تکلیف‌ها آسونه، سخت نیست، توبه کردن سخت نیست، ولی در زمان امیرالمومنین-علیه‌السلام- حضرت می‌فرماید، می‌خوای توبه کنی، چند تا شرط داره، باید شروط توبه رو داشته باشی، باید توبه‌ات قوی باشه که هر چی گوشت تو بدنت روییده، آب بشه. الان نه، یه استغفرالله می‌گی، می‌ری یه عذرخواهی هم می‌کنی و تمام، این‌ها برکات زمان غیبته! در زمان غیبت، هزار تا سلمان درست شد، در زمان امیرالمومنین-علیه‌السلام- یک سلمان بود! خیلی از این مراجعِ ما، مقامشون از سلمان بالاتره، این‌ها مال زمان ائمه-علیهم‌السلام- نیستن که! ببینید؛ پس زمان غیبت، یه خصوصیتی داره و باید از خصوصیت زمان غیبت استفاده کنید.
دیگه این‌که باید مواظب باشی تو زمان غیبت، گول نخوری! پرچم‌های گمراهی زیاده! «قالَ الإمام المهدی-علیه‌السلام– : طَلَبُ المَعارفِ مِن غَیرنا اَهلَ البَیتِ مُساوِقٍ لِاِنکارِنا». «امام مهدی-علیه‌السلام- فرمودند: طلب معارف از غیر ما اهل‌بیت، مساوی با انکار ما می‌باشد.»
(مستدرک سفینه‌البحار/ج 1/ص۱۰)
همه‌ی آن‌چیزی که داری دریافت می‌کنی، باید از کسی دریافت کنی که از اهل‌بیت-علیهم‌السلام- می‌گه، از خودش نمی‌گه! بافتنی نیست، شعر نیست! ما الان می‌شنویم که خیلی‌ها ذکر درست می‌کنن، بعضی‌ها ختم می‌دن و می‌گن این ذکر رو این مقدار بگو. حضرت فرمود به جای این که ذکر یونسیه بگی، به ما متوسل شو، این زودتر جواب می‌ده تا ذکر یونسیه! چرا به ما متوسل نمی‌شید؟ چرا حدیث کساء نمی‌خونید؟ حضرت به اون آقا فرمود هر غروبِ جمعه که دعای توسل خونتون برگزار می‌شه، من هم میام. جایی دعای توسل باشه، من هم شرکت می‌کنم، دعاهای امام زمان-علیه‌السلام- را بخونید و گول افرادی که با یه خواب، راه درست می‌کنند رو نخورید، دنبال فقیه باشید، به خصوص می‌گم، کسانی که حوزه علمیه‌ی قم درس خونده باشن، قم حرم اهل‌بیته، حضرت معصومه-سلام‌الله‌علیها- است، خدا یه توجهی به قم داره، حتی علمی هم که داره علم دیگریست. علم که می‌گیم، یه چیز نیست‌ها، همه‌ی آن‌چه که به علم مربوط می‌شه، حضرت فرمود علم، مثل یه مار در نجف فرو رفت و از قم بیرون اومد، الان شما می‌ری نجف، نحله‌ها تابلو دارن، عکس‌های بزرگ زدن و این تابلوی همراهیه، ولی در قم این کار را نمی‌تونن بکنن، یه مرکز دراویشی در قم بود، پشت منزل اقای بهجت، با خاک یکسانش کردن، یه دونه مرکز غیر شیعه در قم نیست، چون مراجع حاضرن و فقط جریان اهل‌بیت-علیهم‌السلام- است و باید باشه، چون خانه‌ی اهل‌بیته، لذا باید راهنمایی بگیری، اگه فلان جا دیدی فلان مجلسه، زنگ بزن بپرس، به مراجع بگو، آقا چنین مجلسی است، چنین حرف‌هایی دارن می‌زنن، درسته یا غلطه؟ آقا تفسیر گذاشته تو مشهد، زنگ بزن، ببین تفسیرش چیه؟ درسته یا غلطه؟ می‌گه سی ساله هست، خب باشه، سی سال داره غلط حرف می‌زنه، پرچم‌های گمراهی می‌یاد، ادعای یمانی بودن می‌کنن، درب خونه‌ها جزوه داده، گفته من همون فردی هستم که باید قبل از ظهور قیام کنم. حضرت فرمود:«فَاتَّقُوا اللّهَ، وَ سَلِّمُوا لَنا، وَ رُدُّو الاَْمْرَ إِلَیْنا، فَعَلَیْنَا الاِْصْدارُ، کَما کانَ مِنَّا الاِْیرادُ، وَ لا تَحاوَلُوا کَشْفَ ما غُطِّیَ عَنْکُمْ، وَ اجْعَلُوا قَصْدَکُمْ إِلَیْنا بِالْمَوَدَّةِ عَلَی السُّنَّةِ الْواضِحَةِ» «ازخدا بترسید و تسلیم ما شوید و کارها را به ما واگذارید، بر ماست که شما را از سرچشمه، سیراب برگردانیم، چنان که بردن شما به سرچشمه از ما بود، در پی کشف آن‌چه از شما پوشیده شده، نروید. مقصد خود را با دوستی ما بر اساس راهی که روشن است، به طرف ما قرار دهید.»
(بحارالانوار/ جلد۵۲/ صفحه ۱۷۹)
مواظب باشید، در زمان غیبت، حواستون به چیزهایی که ما پنهان کردیم پرت نشه، آقا از این دری که امام زمان-علیه‌السلام- تو رفت، لای درب آن‌قدر باز بود و کسی سرک نکشید. ۶۹ سال، حضرت از لای درب، نامه می‌گرفت و نامه می‌داد که به نام توقیات حضرت معروف است، شما کتاب مکیال‌المکارم را ببینید، آقای موسوی نوشتند، معاصر هم هست، خیلی کتاب با ارزشی هم است. سال ۳۶۹ قمری، زمان کلینی که اصول کافی نوشته شد، غیبت کبری هم آغاز شد و حضرت اون یه ذره درب رو هم بست و دیگه هیچ‌کس درب رو باز نکرد و از لای درب هم، کسی با حضرت ارتباط نداره، الان اگه کسی بیاد ادعا کنه، بیاد بگه من می‌دونم چه موقعی امام‌زمان-علیه‌السلام- ظهور می‌کنه و وقت تعیین کنه، فرمودند تکذیبش کنید.
«عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ الْقَائِمِ ع فَقَالَ کَذَبَ الْوَقَّاتُونَ إِنَّا أَهْلُ بَیْتٍ لَا نُوَقِّت»
«ابی بصیر از امام صادق-علیه‌السلام- نقل می‌کنند که از او درباره‌ی قائم-علیه‌السلام- پرسیدم؛ فرمود: وقت گزاران‌ها، دروغ گفتهاند، ما خاندانی هستیم که وقت را تعیین نمی‌کنیم»
(کافی/ جلد ۱/ صفحه ۳۶۸)
امام زمان-علیه‌السلام- با کسی ارتباط نداره که بگه، من کی ظهور می‌کنم. من یه موقعی آقای بهجت-رحمة‌الله‌علیه- رو یه جایی گیرش انداختم، بهش گفتم آقا حرف آخر رو بگید، من امانت دارم تا وقتی زنده هستید، به کسی نمی‌گم، شما از ظهور خبر دارید؟ شخصا بنده با ایشون صحبت کردم، ایشون گفتن، سیدابن‌طاووس در زمان خودش به پسرش گفت که ظهور در زمان ما اتفاق خواهد افتاد و یقین هم داشت به این حرفی که می‌زد، آقای بهجت می‌گفت یقین سیدابن‌طاووس به درد نخورد، یقین او کجا؟ یقین ما کجا؟ پس سال ۱۴۱۴ بعد از ماه رمضان، این اتفاقاتی که داره می‌افته و قضایای عربستان و آخرش که قضیه‌ی یمن است، پرچم‌های عثمانی، و خروج سفیانی، این‌ها همه داستانه و برای همین سی‌دی‌ها خوبه و قضیه‌ی سیدخراسانی رو باید بیای مشخص کنی کیه؟ ما همچین چیزی نداریم که بیای بگی از غیب خبر داری، غیب مال خود خداست، ائمه-علیهم‌السلام- هم خبر ندارن، پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌واله- هم خبر نداره، و اون مقداری که خدا از غیب به ائمه-علیهم‌السلام- خبر می‌ده، علم امامت می‌شه، علم نبوت! علم غیب نیست، علم غیب، همون نگفته‌هاست، «وَلَا تَحاوَلوا کَشْفَ مَا غُطٖیَ عَنْکُم» (بحارالانوار/ ج۵۳/ ص ۱۷۹)
مشخص نکنید که امام زمان-عَجَّلَ‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- کی می‌یاد، منتظر باشید، آماده باشید، قطعا اتفاق می‌افته، یه شب، امر ظهور اتفاق می‌افته و یه شب تا صبح طول می‌کشه که حضرت ظهور کنه. «اِنَّهُمٰ یَرَوْنَهُ بَعیداً وَنَراهُ قَریبا» اگه باید وصیت بنویسی، بنویس، اگه بدهکاری، بدهکاری‌هات رو بده، اگه باید نماز قضا بخونی، بخون. اگه روزه نگرفتی، روزه‌هات رو بگیر، اگه اصلاح ذات‌ُالْبِین نکردی، اصلاح کن، اگه به کسی ظلم کردی، حلالیت بطلب، برای طلب حلالیت، لازم نیست حتما حج بری تا حلالیت بگیری، الان برو و بگو منو حلال کن، وظایف رو در زمان غیبت انجام بده، ظهور امام زمان-علیه‌السلام- مثل قیامته، مثل قیامت صغری است، مثل مرگ می‌مونه، الان کی می‌دونه کِی می‌میره؟ باید همه‌ی کارهاش رو آماده کنه، باید یه برگه‌ای زیر سرش باشه که وراث، بعد از مرگش، به دعوا نیفتند، نیان صبح تا ظهر شیون کنند، بعد بزنند تو سر همدیگه، سر چی؟ سر یه وصیت هفت یا هشت خطی که این آقا ننوشته، پس «فَلَا تَحاوَلوا کَشْفَ مِا غُطٖیَ عَنْکُم ……»
دوران غیبت چه‌کار کنیم؟ بشینید دور هم، بگید امام رضا-علیه‌السلام-، حسین -علیه‌السلام-، امام زمان -علیه‌السلام-
«وَجَعَلوا قَصْدَکُم اِلَینا بِالْمَوَدَةِ عَلی السُّنَةِ الْواضِحَة»(بحارالانوار/ ج۵۳/ ص۱۷۹/ حدیث۹) برید مشهد، بچه‌هاتون رو ببرید زیارت امام رضا-علیه‌السلام- که پاک بشید و برگردید، بیایید این‌جا، تا خدا بهتون لطف کنه و برگردید، بیایید این‌جا تا خدا مُهر بهشت رو براتون بزنه، تا اهل بهشت بشید و برگردید، برید کربلا، برید کاظمین، برید زیارت حضرت معصومه-سلام‌الله‌علیها-، برید زیارت همدیگه.
امام زمان، حضرت مهدی-علیه‌السلام- فرمودند: «فَاتَّقُوا اللّهَ، وَ سَلِّمُوا لَنا، وَ رُدُّو الاَْمْرَ إِلَیْنا، فَعَلَیْنَا الاِْصْدارُ، کَما کانَ مِنَّا الاِْیرادُ، وَ لا تَحاوَلُوا کَشْفَ ما غُطِّیَ عَنْکُمْ، وَ اجْعَلُوا قَصْدَکُمْ إِلَیْنا بِالْمَوَدَّةِ عَلَی السُّنَّةِ الْواضِحَةِ»
«از خدا بترسید، تسلیم ما شوید و کارها را به ما واگذارید، بر ماست که شما را از سرچشمه، سیراب برگردانیم، چنان که بردن شما به سرچشمه، از سمت ما بود، در پی کشف آن‌چه از شما پوشیده شده است، نروید. مقصد خود را با دوستی ما براساس راهی که روشن است به طرف ما قرار دهید.» (بحارالانوار/ جلد ۵۲/ صفحه‌ی ۱۷۹)
مودت خودتون رو نسبت به امام زیاد کنید. اسم فرزندانتون رو حسن، حسین، تقی، نقی، فاطمه، زهرا، محدثه، رقیه، صدیقه و طاهره بگذارید.
«وَ اجْعَلُوا قَصْدَکُمْ إِلَیْنا بِالْمَوَدَّةِ عَلَی السُّنَّةِ الْواضِحَةِ» با سنت زندگی کنید؛ به عنوان مثال با دست راست آب بخورید، با دست چپ آب نخورید، با دست راست غذا بخورید، «بسم‌الله» یادتون نره. این‌که انگشتر عقیق دستتون باشه، نشونه‌ی شیعه است؛ نکنه بدون انگشتر باشید و نشونه‌ی مومن بودن رو نداشته باشید. یه انگشتر به دست کنید، پیشونیتون رو روی مهر بگذارید، روی فرش نماز نخونید و زیارت اربعین برید. این چهار تا نشونه‌ی شیعه است، «بسم‌الله» رو بلند گفتن، زیارت اربعین رفتن و انگشتر دست راست کردن و پیشونی روی مهر گذاشتن.
«وَ اجْعَلُوا قَصْدَکُمْ إِلَیْنا» این‌طور نباشید که با افکار غربی‌ها غذا بخورید، غذا خوردنتون مثل اون‌ها بشه و سوسیس و کالباس بخورید، بلکه شکم‌هاتون رو پاک نگه دارید، غذاها و نوشیدنی‌های اون‌ها رو نخورید؛ مثلا نون خالی با سبزی بخورید، شربت سکنجبین درست کنید و بخورید، نه اون‌چه که اون‌ها آوردن، حتی حلالش رو هم احتمال بدید که توش یه زهرماری ريختن، اين‌ها مهم است.
حضرت فرمودند، آقایون! ناخن‌هاتون رو کوتاه نگه دارید و شارب‌هاتون رو بزنید. حضرت فرمودند، حضرت ابراهیم-علیه‌السلام- بر دین حنیفه بود، یکی از کارهایی که می‌کرد، شارب‌هاش رو می‌زد، خدا فرمود، این دین حنیفه! نکنه شاربتون تو دهنتون بره. به همدیگه سلام کنید و به همدیگه احترام بگذارید.
پس در زمان غیبت زندگی می‌کنیم، زمان غیبت هم مثل زمان ظهوره، هیچ فرقی نداره و امام از پشت پرده‌ی غیبت هدایتمون می‌کنه.
من این مطلب رو هم به آقایون و هم به خانوم‌ها بگم، اصلا دغدغه‌ی تربیت بچه‌ها رو نداشته باشید، چرا که ائمه-علیهم‌السلام- دارن بچه‌هاتون رو هدایت می‌کنند، هیچ نگران نباشید، ولی باید رفتارمون، طبق دستورات اسلام باشه تا بچه‌ها ببینند که اسلام چه برنامه‌ای داره؛ مثلا پدرش رو ببینه که محاسن داره، مادرش رو ببینه که حجاب داره، در حقیقت بچه‌ها این امور رو هم ببینند. بچه‌ها رو جلسه‌ی امام حسین-علیه‌السلام- ببرید، جشن ائمه-علیهم‌السلام- ببرید، برای ائمه-علیهم‌السلام- خرج کنید و اسم بچه‌تون رو درست بگذارید، بعد می‌ببینید که بچه خودش هدایت شده، مگه ما هدایت نشدیم؟ مگه پدر و مادرهای ما کارشناس بودند؟ ما زمان شاه زندگی کردیم و این همه شهدای ما، زمان شاه زندگی می‌کردند! شاه چه کاره است؟ امام زمان-علیه‌السلام- هدایتمون کرد، امام زمان-علیه‌السلام- هدایت داشته، شاه که می‌خواست همه رو فاسد کنه. الان زمان جمهوری اسلامی است و می‌خواد همه‌ی ما هدایت بشیم، پس از این ظرفیت زمان غیبت، استفاده کنیم و این استفاده رو در همون مسیری که هستیم، قرار بدیم، خدا هم لطف، رحمت و هدایتش شامل حالمون می‌شه و همه‌ی عنایت‌ها رو به ما خواهد کرد.
یه چیزی هم یادگاری بگم، شما وقتی حرم امام رضا-علیه‌السلام- مشرف می‌شوید، یادتون باشه، تا به هارون و مامون لعن نکنید، حق سلام کردن به امام رضا-علیه‌السلام- رو ندارید، باید هارون و مامون لعن بشند، بعد به امام رضا-علیه‌السلام- سلام کنید؛ لذا اول «اللهم العن هارون و مامون» بگید و بعد سلام بدید. مثل اینه که «لااله» رو اول می‌گید، بعد «الا الله» می‌گید، اول باید «أعوذبالله‌من الشیطان‌الرجیم» و بعد «بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم» بگید، یادتون باشه. وقتی این کار رو کردید، در واقع تبری رو محکم کردید، بعد تولی رو رعایت کردید و دشمن رو از خودتون دور کردید، در واقع خونه رو جارو کردید، بعد می‌تونید امام رضا-علیه‌السلام- رو دعوت کنید و از ایشان چیزی بخواهید.
صلی الله علی محمد و آله
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
منبر مشهد؛ شماره‌ی ۱۵۰۸۲۲