با استفاده از قرآن، مفاتیح و رساله، مسیر بندگی را بهتر طی می‌کنیم
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
«أعوذُ بِاللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الْرَّجیم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِين وَ الصَّلَاةُ وَ السَّلَامُ عَلَى سَيِّدِنَا وَ نَبِيِّنَا وَ حَبِيبُ قُلُوبِنَا أبوألقاسِمِ مُصْطَفیٰ مُحَمَّد وَ عَلی آلِهِ الطَیِّبینَ الطَّاهِرِين ألمَعصومین المکرمین»
«اللّهُمَّ الْعَنْ أبَاالشُّرُورِ وَ أتْباعَهُ فِی کُلِّ لَحْظَهٍ مِنَ الأزَلِ إلَی الأبَدِ، بِعَدَدِ ما أحاطَ بِهِ عِلمُک»
«اَللّهُمَّ اِنّا نَرْغَبُ اِلَیْکَ فى دَوْلَةٍ کَریمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الاِْسْلامَ وَاَهْلَهُ وَتُذِلُّ بِهَا النِّفاقَ وَاَهْلَهُ وَتَجْعَلُنا فیها مِنَ الدُّعاةِ اِلى طاعَتِکَ وَالْقادَةِ اِلى سَبیلِکَ وَتَرْزُقُنا بِها کَرامَةَ الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ»
صلواتی برای امام عصر-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- مرحمت کنید.
ما هر چه‌قدر آگاهی‌مون از مسیری که باید دنبالش باشیم، دقیق و واضح‌تر باشه، بهتر حرکت می‌کنیم. رفقا حرف اول رو توی دین، علم می‌زنه. علم خشوع می‌یاره، طبق فرمایش قرآن، خشوعِ علم برای علماست. فرد جاهل هر چه‌قدر هم که نماز بخونه، ولی با خانمش دوتا بدا‌خلاقی داشته باشه، چیزی حاصلش نمی‌شه؛ یعنی داره با دین مبارزه می‌کنه و حتی مردم رو به دین بدبین می‌کنه. پس هر چه‌قدر شناختِ من نسبت به هر چیزی که به من مربوطه بیشتر باشه، مسیر رو بهتر می‌رم.
شما در ماه رمضان با سی تا مسئله روبه‌رو هستید، خُب این سی تا مسئله رو برید یاد بگیرید، اگه یاد نگیرید دست خالی می‌مونید! مثلا شما برای یه ماه نیتِ روزه می‌کنید، حالا وسط روز اتفاقی می‌افته، شما می‌گی الان باید روزه‌م رو بخورم یا نه؟ خب این مسئله داره، شما باید یاد بگیرید. یا نمی‌دونید لباس‌تون نجسه یا نه، یا نمی‌دونید وضو رو درست یا غلط انجام می‌دید؛ همه‌ی این‌ها مسئله داره. پس هر چه‌قدر من بر اساس علم و آگاهی جلو برم، این علم و آگاهی به من کمک می‌کنه که درست حرکت کنم.
حالا منبع این علم چیه؟ قرآن! رفقا و فضلای عزیز تا با قرآن مأنوس نباشیم، دست‌مون خالیه. همه چیز در قرآنه! این‌که ما بچه ولایتی‌ها، اهل‌بیتی‌ها، هیئتی‌ها، اهل دعا و مفاتیح هستیم، این یه لطفه که به ما مجانی دادند.
این‌که از دعا خوشمون می‌یاد، از حسین، حسین گفتن خوشمون می‌یاد، از زیارت عاشورا خوشمون می‌یاد؛ این‌ها همه لطفه که مجانی نصیب ما شده، ولی در مورد قرآن نه، ما باید با قرآن انس پیدا کنیم، و الا در وجودمون خلأ پیدا می‌کنیم.
بنده به شما بگم افرادی که قرآن می‌خونند، شاکله‌ای از قرآن دارند که با اون می‌تونند در خیلی از مسائل به سرعت عبور می‌کنند. مثلا اگه الان بهشون بگی فلان آیه در کجای قرآنه، هیچ چی یادشون نیست، ولی یه نوری از قرآن در وجودشونه. شما فضه رو ببینید، کسی که توی خونه‌ی حضرت فاطمه زهرا-سلام‌الله‌علیها- داره کار می‌کنه، هر سوالی از ایشون می‌پرسیدند، با قرآن جواب می‌داد، چرا؟ چون تربیت شده‌ی حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- هست، این باید برای من الگو بشه. نمی‌شه یه طلبه منبر بره و سی تا آیه نخونه! حالا یا به مضمون آیه اشاره کنه یا عین آیه رو بخونه. مثلا وقتی شما دربارهی معاد داری صحبت می‌کنی، از خودت چی می‌خوای بگی؟ در مورد ایمان و تقوا بخوای صحبت کنی، از خودت چی می‌خوای بگی؟ باید از قرآن در مورد این‌ها صحبت کنی.
رفقا! این‌قدر باید به قرآن مسلط بشیم که هر جای قرآن رو که باز کنیم، بگیم موضوعش چیه و راجع به چیه، باید معنی‌اش رو بفهمیم. قرآن جلوی ماست و اون رو از ما مطالبه می‌کنند. الان شما آقای مرعشی-رحمه‌الله‌علیه- رو ببینید، ایشون در ظاهر یه ترجمه‌ی خیلی ساده‌ای برای قرآن کردند؛ ولی این‌طوری نیست، لفظ رو این‌قدر قشنگ معنا کردند که راحت می‌شه فهمید، در قرآن نور هست.
ما سال ۵۴ با رفقا کتاب ایشون رو مباحثه می‌کردیم. با این‌که مباحث طلبگی رو تا اون موقع نخونده بودیم؛ ولی چون ترجمه‌ی ایشون خیلی ساده بود، قشنگ می‌فهمیدیم. رفقا در ختم قرآن موضوعات رو دنبال کنید و یادداشت برداری داشته باشید، اگه یه آیه‌ای شنیدید که معناش رو نمی‌فهمید، دنبال کنید تا براتون واضح بشه. پس راجع به قرآن باید تکلیفم معلوم باشه.
اما راجع به مفاتیح، من باید اهل مفاتیح باشم!
نباید وقتی از شما دربارهی دعاهای مفاتیح، مثل دعای علقمه، دعای صباح، دعای سیفی صغیر و دعای عدیله می‌پرسند، بگید نمی‌دونم چیه و کجاست! شما فقط همین چهار تا دعای زیارت جامعه، امین‌الله و ندبه و کمیل بلدید، دعا فقط این‌ها که نیست! ما چه‌قدر دعا داریم، شما باید به زیارات، به ادعیه و اعمال مسلط باشید. الان هم که همه‌ش دسته‌بندی شده و دسترسی راحته، یه دکمه بزنی، هر دعایی بخوای پیدا می‌کنی. به خصوص به رفقا و عزیزان خودم تاکید می‌کنم که حاشیه‌ی مفاتیح رو بخونید. در حاشیه‌ی مفاتیح مطالبی هست که اگه خدا به کسی لطف کنه تا به اون‌ها دسترسی پیدا کنه، در اون تشرف به امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- است. نمازی از حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- در حاشیه‌ی مفاتیحه، من بهتون آدرس نمی‌دم، ولی هر کی این نماز و دعای بعدش رو بخونه، بعد از نماز در وجودش می‌فهمه که یه امان‌نامه بهش دادند. این مفاتیح کلیدهای بهشته، نه یه کلید، کلیدها! چه دعاهای عجیبی داره، چه‌قدر خدا به شیخ عباس-رحمة‌الله‌علیه- لطف کرده و ما رو از همه‌ی کتاب‌های دعا بی‌نیاز کرده. حتی شیخ عباس-رحمه‌الله‌علیه- یه دعا در مفاتیح می‌یاره و می‌فرماید که من سندی برای این دعا پیدا نکردم، ولی دعای عجیبیه و علمای جلیل‌القدر این رو می‌خوندند، منم حیفم اومد این دعا رو در این کتاب نیارم. یکی می‌گه آقا من چرا روحم این‌جوریه؟ چرا پریشون حالم و خواب خوب نمی‌بینم؟ چه‌طوری نجات پیدا کنم؟ همه‌ی این جواب‌ها در همین مفاتیحه! هر مقدارش رو که می‌تونی بخون. من تحقیق کردم و از بعضی افراد که دستشون پره پیگیر شدم ببینم چه کاری انجام می‌دن که به این مرتبه رسیدند؟ اون‌ها گفتند سلوک‌شون بر اساس مفاتیحه!
حالا سلوک یعنی چی؟ یعنی بفهمی الان که شب ۲۳ شعبانه، اعمالش رو دقیق انجام بدی. این شب بیست رکعت نماز داره، هر کس این بیست رکعت نماز رو بخونه، دو صفت از صفاتی که اصلا نمی‌شه در ریاضت‌های نفسانی پیدا کرد، بهش می‌دن. اصلا علمای ما در ماه‌‌های رمضان، شوال، شعبان و رجب، شب ۲۳ رو مواظب هستند که از دستشون نره. نمازهای یکشنبه رو می‌خونند، حالا برای ما فقط نماز یکشنبه‌ی ذیقعده مشخص شده. ببینید قرار نیست ما کتاب‌هایی مثل کانت، ویکتور هوگو و… رو بخونیم، کتاب ما معلومه چیه. کتابی که جلوی منه و حظش رو دارم می‌برم مفاتیحه که دعایی مثل مناجات شعبانیه رو داره که در وجود من اون اثر معنوی رو می‌ذاره. ولی وقتی من در ماه شعبان این مناجات رو نمی‌خونم، خلأ در وجود من پیدا می‌شه. چه‌طور الان فهمیدیم میوه‌های مثل سیب، پرتقال، خیار و انار برای ما خوب هستند و باید بخوریم، مفاتیح هم مهمه! ما دعای کمیل باید بخونیم، دعای ندبه باید بخونیم، آل‌یاسین، امین‌الله و حدیث کسا باید بخونیم، این‌ها مثل همون میوه‌ها هستند، ولی میوه‌هایی که اگه بخوریم و حظش رو ببریم، دیگه ولشون نمی‌کنیم.
حضرت آقای بهجت-رحمة‌الله‌علیه- یه روزی فرمودند که موقع خواب، خانوادگی حدیث‌کساء گوش بدید و بخوابید، چون در حدیث کساء اومده ملائکه پایین می‌یان و با اون‌هایی که حدیث کساء رو می‌خونند هستند تا وقتی که اون‌ها بخوان بخوابند، ملائکه اون‌جا رو ترک نمی‌کنند.
سومین چیز رساله‌ست! رفقای اهل علم، باید به رساله مسلط بشید. من به شما بگم همه‌ی این حوزه با همه‌ی بند و بیلش برای یه چیزه و اون اینه که آقایون طلبه مسئله‌دون باشند. شما پنجاه تا مسئله رو باید مسلطِ مسلط باشید. پنجاه تا آیه رو باید مسلط باشید. پنجاه تا حدیث باید توی مشت‌تون باشه و قشنگ بهش مسلط باشید، پنج تا هم دعای مهم باید از حفظ باشید یا در اختیارتون باشه؛ اگه این اتفاق در وجود شما افتاد، یه امنیت، یه راحتی، یه معنویت در شما ایجاد می‌شه که همه‌ی سختی‌هايی که در جامعه به هر شکلی به سراغ‌تون می‌یاد و گرفتارش می‌شید رو کنار می‌زنه، ولی اگه این کار رو نکردید گرفتار می‌شید، گرفتار چی؟ گرفتار أجنه! چهار قل بخونید که باطل‌‌کننده‌ی سِحره. بعد از نماز آیة‌الکرسی بخونید، من از آقای بهجت-رحمه‌الله‌علیه- در مورد آیة‌الکرسی پرسیدم، ایشون فرمودند یه موقع که آدم حالش خوبه، ۴۱۰ بار این آیه رو بخونه تا یه ختم بشه؛ در عمرتون یه بار این رو انجام بدید. در عمرتون یه بار نماز هزار «قل‌هوالله» بخونید. یه فوت هم به شما بگم و صحبتم تمام. این فوت رو من خیلی ازش استفاده کردم؛ رفقا هر عملی انجام دادید، کم یا زیاد، یه صلوات بفرستید و به خدا بگید این عمل رو به رسول خدا-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم- و ائمه-علیهم‌السلام- هدیه کردم، بابت این کار ثواب بهتون می‌دن، دوباره بگید این ثواب رو یکی یکی به ائمه-علیهم‌السلام- هدیه می‌کنم. دوباره ثواب بهتون می‌دن، باز بگید این ثواب رو به همه‌ی اصحاب از منتجبین و چهارده معصوم-علیهم‌السلام- هدیه کردم، بعد دوباره ثواب می‌دن، بگید ثوابش باشه برای همه علماء از سادات و غیر سادات، دوباره بهتون ثواب می‌دن، بگید ثوابش باشه برای پدر و مادر و نسلم. ببینید یه عمل ساده انجام دادید، ولی تونستید چه‌قدر برای خودتون ثواب جمع کنید. یه خرده وقت بذارید، ولو دو سه دقیقه، در این دعاها خبرهایی هست که ما نمی‌دونیم.
وصلی‌الله‌علی‌محمدواله
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱۹ فروردین ۱۴۰۰؛ ۲۵ شعبان ۱۴۴۲