نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

قرار است که ما نفس را رام کنیم؛ یعنی در اختیار ما باشد و نیازهای ما، آن‌چه که خداوند و عقل به آن امر می‌کند و آن‌چه که از او خواسته می‌شود را انجام دهد، البته کار پیچیده‌ای نیست، اگر ما نفس را در مسیر تعبد و بندگی آماده کردیم، مابقی مسیر را هم خوب می‌رویم، ولی اگر نفس را آماده نکردیم، هزاران عمل خوب را با یک آسیب از دست می‌دهیم؛ جاهل این‌طور است! جاهل ممکن است نماز شب بخواند و کارهای خوب فراوانی هم انجام دهد، ولی یک ظلم به مادر خود داشته باشد و همه را از دست بدهد یا فردی را می‌بینید در جلسه‌ی امام حسین-علیه‌السلام- عزاداری خوبی کرده است، گریه کرده و به سر و سینه زده است؛ لذا سیدالشهداء-علیه‌السلام- او را تحویل گرفته و مورد محبت حضرت-علیه‌السلام- هم واقع شده است، ولی همین فرد می‌تواند جاهل باشد، چه موقع این اتفاق می‌افتد؟ زمانی‌که از جلسه‌ی روضه به منزل برود، در حالی‌که برای خودش یک حقی قائل باشد و به خاطر آن به همسر خود ظلم کند و یا مرتکب کارهای دیگر شود و تمام آن بهره‌هایی که در جلسه‌ی امام حسین-علیه‌السلام- به دست آورده بود را از دست بدهد؛ لذا یک فرد مذهبی نباید برای خودش یک حق نابه‌جا فرض کند، بلکه باید تواضع او در مقابل مردم بیشتر شود تا مسیر زندگی را به او نشان دهند، وگرنه نمی‌تواند مسیر را طی کند.