نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

«قال رسول‌لله: اِنَّ اللَّهَ (تَعَالَى) جَعَلَ قُرَّةَ عَيْنِي‏ فِي‏ الصَّلَاةِ وَ حَبَّبَهَا إِلَيَّ كَمَا حَبَّبَ إِلَى الْجَائِعِ الطَّعَامَ، وَ إِلَى الظَّمْآنِ الْمَاءَ، فَإِنَّ الْجَائِعَ إِذَا أَكَلَ الطَّعَامَ شَبِعَ، وَ إِذَا شَرِبَ الْمَاءَ رَوِيَ، وَ أَنَا لَا أَشْبَعُ مِنَ الصَّلَاة…»«در وصایای رسول خدا به اباذر آمده است : ای اباذر همانا خداوند روشنی چشم من را در نماز قرار داده است و نماز را محبوب من کرده است همانگونه که غذا را برای انسان گرسنه وآب را برای انسان تشنه دوست داشتنی کرده است (با این تفاوت که ) هنگامی که شخص گرسنه غذا بخورد سیر می شود و تشنه هنگامی که آب بخورد سیراب می شود ولی من از نماز سیر نمی شوم.» (الأمالي للطوسي/ ص525)* آقای حاج حسن بغدادی پدر خانم آقای خوشوقت از اولیاء خدا بود و در حالاتش تک بود. وقتی غذا می‌خورد، می‌فرمود آب بیارید این غذا پایین بره. «المومن اَکول» ما هم در جلسه‌ی خودمون الحمدالله داریم. به آقای‌تبریزی گفتم که چای برای شما که تشخیص دادند سرطان حنجره دارید خوب نیست، ایشون با همان لهجه‌ی ترکی گفتند که ما به امید چای از خواب بیدار می‌شیم، شما می‌گید چای نخور!؟ قدیمی‌ها دوغ رو هم می‌زدند تا از آن کره به دست بیاد. از دوغ، کره می‌گیرند، درحالیکه شکل ظاهری دوغ ربطی به کره نداره. نماز هم، این‌جوری است، پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌وآله- از داخل آن، خوراکی در می‌آورد؛ یعنی برای پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌وآله- یه خوراکی در معنویات هست. مثل فرآورده‌هایی که بیرون می‌یارند. کسی مثل پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌وآله- از نماز خوراک دارد، غذا دارد، آب دارد و تظاهر هم نیست. پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌وآله- این‌قدر به نماز حریص بود، این نیازش رو می‌رسونه. پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌وآله- در چه درجه‌ای است؛ ولی هنوز محتاج نماز است. امیرالمؤمنین-علیه‌السلام- در چه مقامی است؟! هنوز محتاج به نماز است، خدا در این چی گذاشته؟! مثل علی-علیه‌السلام- که از همه چیز بی‌نیاز است، راجع به نماز می‌گه «لو کُشَفَ الغطاء ما ازدَدتُ یقینا» نمی‌گه به جایی رسیدم که دیگه به نماز نیاز ندارم، از نماز خوشش می‌یاد. شیطان هم همین رو می‌گیره، می‌بینی طرف هیئتی است ولی نماز نمی‌خونه.