امام هادی -علیهالسلام- فرمودند: *«مَن آنَسَ بِالله اِستَوحَشَ النّاس وَ عَلامَةُ الاُنسِ بِالله الوَحشَةُ مِنَ النّاس»* کسی که با خدا همدم شود، از مردم دورى گزيند و علامت انس به خدا دورى گزيدن از مردم است. عدّة الداعى مرحوم راوندى، ص ۲۰۸تو یه روایت دیگر هم حضرت فرمودند: وحشت از مردم، به مقدار فطانت و شناختی است که از مردم پیدا میکنه.برای اینکه بفهمی از مردم وحشت داری یا نداری، ببین مردم ازت وحشت دارن یا ندارن؟ یعنی اگر شما اهل رعایت باشی، اینها به همدیگر میگن جلوی این آقا نمیشه کاری کرد، این آقا رو ولش کن، این آقا رو با ما نیار، جایی که این هست ما نباشیم، اگه این بیاد، جلسه رو به هم میزنه. وحشت رو اینجوری بفهمید. اگه دیدید که گفت از خودمونه، نگران نشد، قشنگ فاسقترین آدم بدونه هیچ ترسی اومد کنارت نشست، بدون که اُنست با اینهاست، انس با خدا نیست، این هم ملاک! و الّا مومن، هر جایی نمیتونه بره، هر کسی نمیپذیردش. گاهی شما تو اتوبوس مینشینی، از بغلت پا میشه میره، اصلاً نمیشناسدت! زود میفهمه شما جزو اونها نیستی.ولی یک نفر دیگه نه، قشنگ از پلههای اتوبوس مییاد بالا، با یه لحنی میگه آقا از خودمونه. از محاسنت میفهمند، از نوع ادکلنت میفهمند، از فکّلی که بیرونه، میفهمند، از لباست میفهمند، از یک چیزهایی میفهمند.وقتی دیدی همه جور آدمی دور و برت هست، بدون خدا نیست، خدا غایبه. نمیشه که اینها هم باشن، خدا هم باشه. یک موقع هست امر به معروفه، نهی از منکره، ارشاده، اضطراره! به یک دلیلی، شما با یه اذیت و فلان، یه جا باید باشی. یه نفر میگفت که داماد ما وقتی مییاد تهران، لباساش رو در مییاره و با هم پاسور بازی میکنیم. خب کارهای دیگه هم میکنه دیگه! پاسور، یکیشه. اون یکی میگه توی خونهی ما مییاد، برای ما جهنمه، تا بره. چی کار میکنه که جهنمه؟ خوشیهاتون چیه که این مییاد جهنمه؟ ملاک معلومه!