«سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ-علیه‌السلام- عَنِ اَلْحَلاَلِ وَ اَلْحَرَامِ فَقَالَ حَلاَلُ مُحَمَّدٍ حَلاَلٌ أَبَداً إِلَى يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ وَ حَرَامُهُ حَرَامٌ أَبَداً إِلَى يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ لاَ يَكُونُ غَيْرُهُ وَ لاَ يَجِي ءُ غَيْرُهُ وَ قَالَ قَالَ عَلِيٍّ-عليه‌السلام- مَا أَحَدٌ اِبْتَدَعَ بِدْعَةً إِلاَّ تَرَكَ بِهَا سُنَّةً.» *«زراره گويد از امام صادق-علیه‌السلام- راجع به حلال و حرام پرسيدم فرمودند حلال محمد هميشه تا روز قيامت حلال و حرامش هميشه تا روز قيامت حرام است، غير حكم او حكمی نيست و جز او پيغمبری نيايد و علی-علیه‌السلام- فرمودند هيچ كس بدعتی ننهاد جز آن‌كه به سبب آن سنتی را ترك كرد.» (الکافی، ج ١، ص ۵٨) پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم- حلال خدا را حلال و حرام خدا را حرام کردند«حَلاَلُ مُحَمَّدٍ حَلاَلٌ أَبَداً إِلَى يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ وَ حَرَامُهُ حَرَامٌ أَبَداً إِلَى يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ» بحث بر روی حلال و حرام است، نباید بحث را این طرف و آن طرف برد! آن‌جایی که گفته می‌شود«أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدا عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ»، «عبدهُ» یعنی حلال و حرام، یعنی انجام واجب و ترک حرام، این امر بسیار مهم است! خدای متعال می‌خواهد حلال و حرام رعایت شود، خب وقتی حلال و حرام رعایت شود نتیجه‌ی آن چیست؟ خروجی حلال و حرام چیست؟ خروجی حلال و حرام در وجود فرد عدالت است؛ یعنی اگر کسی حلال و حرام خداوند را رعایت کند، عادل می‌شود و اگر کسی رعایت نکند فاسق می‌شود، پس مدال، عدالت است؛ یعنی مومنین به اعتقاد عدالتی که در وجودشان شکل می‌گیرد، با ارزش می‌شوند و این یعنی تقوا، تقوا همان درجاتی است که در عدالت به افراد داده می‌شود، خب این افرادی که به عدالت دست پیدا می‌کنند و عادل می‌شوند، از چه طریقی به حجت خدا وصل می‌شوند؟ از طریق همین عدالت! حجت خدا کیست؟ امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- عدل است «علیٌ عدل»، نه عادل! خوب دقت کنید، باز کار ناقص است و جامعه هم باید به عدالت دست پیدا کند؛ به عبارتی آن امام عدل، می‌خواهد عدالت را در جامعه پیاده کند و تمام این امور به خاطر حرام و حلال است؛ یعنی امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- در حرام و حلال دقت دارند؛ وقتی کیسه‌های پول را خدمت امام حسن عسگری-علیه‌السلام- می‌برند، حضرت-علیه‌السلام- از آقا‌زاده‌شان می‌خواهند که راجع به این وجوهاتی که آمده است حرف بزنند؛ امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- یک درهم را از یک کیسه معلوم می‌کنند و می‌فرمایند این پول از این کیسه، برای این آقا نیست یا این‌قدر گندم برای این آقا نیست، ببینید بحث حلال و حرام است! یا آن موقعی که آن پول‌ها را خدمت موسی‌بن‌جعفر-علیه‌السلام- می‌برند، حضرت-علیه‌السلام- تمام پول‌ها را بر می‌گردانند و می‌فرمایند تمام این پول‌ها حرام است و فقط پول بی‌بی شطیطه را نگه می‌دارند، باز بحث حلال و حرام است! آن‌چه که از ما مطالبه می‌شود، بحث حرام و حلال است؛ در راست گفتن، غیبت نکردن بحث حلال و حرام مطرح است!