نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

امام صادق -علیه‌السلام- می‌فرمایند: “قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِذَا مَاتَ طِفْلٌ مِنْ أَطْفَالِ الْمُؤْمِنِینَ نَادَى مُنَادٍ فِی مَلَکُوتِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ أَلَا إِنَّ فُلَانَ بْنَ فُلَانٍ قَدْ مَاتَ فَإِنْ کَانَ مَاتَ وَالِدَاهُ أَوْ أَحَدُهُمَا أَوْ بَعْضُ أَهْلِ بَیْتِهِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ دُفِعَ إِلَیْهِ یَغْذُوهُ وَ إِلَّا دُفِعَ إِلَى فَاطِمَةَ ع تَغْذُوهُ حَتَّى یَقْدَمَ أَبَوَاهُ أَوْ أَحَدُهُمَا أَوْ بَعْضُ أَهْلِ بَیْتِهِ فَتَدْفَعُهُ إِلَیْهِ”. شیخ صدوق، الفقیه/ ج۳/ ص۴۹۰ امام صادق -علیه‌السلام- فرمودند: هرگاه کودکی از مؤمنان از دنیا رفت، منادی در ملکوت آسمان و زمین ندا می‌دهد که فلانی فرزند فلانی از دنیا رفته است، اگر پدر یا مادر یا یکی از بستگان مؤمن او از دنیا رفته باشد، کودک را به نزد او می‌برند تا از او پرستاری کند و اگر کسی یافت نشد، او را به حضرت فاطمه -سلام‌الله‌علیها- می‌سپارند و آن حضرت، تا زمانی که یکی از پدر یا مادر یا نزدیکانش به او ملحق شوند، از کودک نگه‌داری می‌کنند و بعد کودک را به آن فرد تحویل می‌دهند.*پس سر قبر رفتن برای همینه، یعنی اون‌ها مثل ما دارند زندگی می‌کنند، مثل کسی که فلان شهرستان رفته، ما خدمتش می‌ریم، این‌ها هم اون‌جا رفتند، روزها و شب‌های جمعه اجازه دارند که بیان مراوده کنند، هدایاشون رو تحویل بگیرند. در روایات داره که این‌ها شب و روز جمعه نزدیک منزل میاند، سردرِ خانه میاند، می‌بینند که اگر این‌ها در طاعت هستند، خیرات دارند، خوشحال بر می‌گردند؛ اگه دیدند نه، به امور دیگه غافل‌اند، ناراحت بر می‌گردند.