حال دعا
سوال: آیا هنگام خواندن دعاهای مختلف مثل دعای کمیل و امثالهم نیاز است به اشک ریختن یا حالت غمگین گرفتن یا این‌که نه به صورت عادی خواندن سفارش شده؟
جواب: این ژست ایرانی هاست، این حالت های ما ایرانی هاست، قلقله و چهچهه و دعاها را این‌جور و آن‌جور بخوانیم، برای همین هیچ موقع هم نمی‌خوانیم، در یک فصلی می‌خوانیم، بعد دیگر کاری نداریم، نه! دعاست دیگر! شما مگر نماز که می‌خوانی همیشه یک حال داری؟ مگر یک دکمه‌ای داری که دکمه را بزنی با آن دکمه نمازت مثلاً طور خاصی شود!
این جور نیست که! ما انسانیم، احساسات و حالات و روحیات هر روز یک جور است. ولی دعا را بخوان، حالا یک موقع است شما باید دعای کمیل را طولانی بخوانی، یک بار نه امین‌الله بخوان، یک بار “اللهم کن لولیک” بخوان، ولی دعا را بخوان.
سوره‌ها را ببین، یک سوره داریم بقره، یک سوره هم داریم ناس؛ موقعی شما آمادگی سوره ناس را داری؛ سوره ناس جز قرآن نیست چون کوتاه است؟!
« بسم الله الرحمن الرحیم قل اعوذ برب الناس ملک الناس اله الناس من شر الوسواس الخناس الذی یوسوس فی صدور الناس من الجنة و الناس» یک سوره خواندی؛ «بسم الله الرحمن الرحیم قل هو الله احد الله الصمد لم یلد و لم یولد و لم یکن له کفوا احد»؛ سه بار بخوانی ختم قرآن است.
این است که دعا خوان باشیم، دعاخوان هم یعنی همین، گاهی دعا این است “اللهم صل علی محمد و آل محمد” دیگر از این عظیم‌تر و مختصرتر دعا نداریم؛ گاهی هم جوشن کبیر بخوان، گاهی هم سیفی صغیر بخوان، گاهی دعای دیگر بخوان.