نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

حصول تقوا در فضای ولایت و امامت

پذیرش ولایت یعنی خروج از ظلمت به سوی نور.
امام سرپرست شیعه است و او را از ظلمت خارج می‌کند.
این کار بدست امام رضا-علیه‌السلام- صورت می‌گیرد. زیارت امام رضا-علیه‌السلام- زیارت‌الله است.
در روایت آمده است که امام رضا-علیه‌السلام- از هشت فرسخی به استقبال زائرش می‌آید و او را برای زیارت می‌آورد. در ارتباط با امام رضا-علیه‌السلام- تکلف را کنار بگذارید؛ برای امام شرح حال دهید و بدانید همه‌ی امور دست امام رضا-علیه‌السلام- است.

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
«الْحَمْدُ للِهِ رب الْعَالِمِينَ الصَّلاةُ والسَّلامُ عَلَي سَيِّدَنا وَنَبِيِّنا وَحَبيب قُلوبِنا وطَبِيب نُفُوسِنَا ابَاالْقَاسِمِ اَلْمُصْطَفَي مُحَمَّدٍ وآله اَلطَّاهِرِينَ.
اللّهُمَّ العَنِ اباالشُّرُورِ واتِّبَاعَهُ في كُلِّ لَحظِة مِنَ الاَزْلِ اِلَيَّ الاَبْدِ بِعَدَدِ ما احاطَ بِهِ عِلْمُكَ اَللّهُمَّ اِنَّا نَرْغَبُ اِلَيْكَ فِي دَوْلَةٍ كَريمَة تُعِزُّ بِها الاسْلامَ وَ اَهلَهُ وَتُذِلُّ بِها النِّفاقَ وَاَهلَهُ وَتَجْعَلُنا فيها مِنَ الدُّعاةِ اِلَي طَاعَتكَ والقادَة الَيَّ سَبيلَكَ وَتَرْزُقُنا بِها كَرامَةَ الدُّنيا والاخِرَّة»

دو تا کانون تو وجود ما فعال است؛ یکی کانون رحمانی و یکی هم کانون شیطانی است. برای هر کدوم از این کانون‌ها میدان فعالیت تعریف شده که در کتاب اصول کافی، باب عقل و جهل اومده عقل با جنود و نیروهایی داره اداره می‌شه. یک کانون هم جهل است که مربوط به شیطان می‌شه که اون هم حقیقت داره، نه این‌که انسان فکر کنه وجود نداره، نه! ما قائل هستیم شر امر عدمی نیست که بگی چون خوب و خیر نیست، پس شر است، نه! شر وجودی است، لذا خود شر موضوع است و برای همین گفته شده «مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاس»ِ
«ﺍﺯ ﺯﻳﺎﻥ ﻭﺳﻮﺳﻪﮔﺮ ﻛﻤﻴﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ» ( سوره‌ی ناس/آیه‌ی۴)
ما «اَعوذُ» می‌گیم؛ یعنی به خدا پناه می‌بریم از این‌که شر وجود ما رو بگیره. پس شر هست و وجود داره، همون‌جور که خیر وجود داره.
ما همون‌طور که تمایل به خوبی و خیر داریم، تمایل به بدی و شر هم داریم و این در خلقت، از معجزات خداست که انسان همون‌طور که زمینه‌ی هدایت در وجودش تثبیت شده، بدی و شر رو هم نمی‌پذیره. مثلا خودِ عقل، عقل یه امر نورانی و یه تحفه از جانب خداست که به ما ارزانی شده، اون هم به خلاف لیاقت! عقل کأنه یک چهلم وحی است، لذا عاقل می‌تونه تمام اون مراتبی که خدای متعال برای پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم- و امام-علیه‌السلام- آورده است رو درک کنه و بفهمه و این خیلی مهم است.
حضرت-علیه‌السلام- فرمود: «الْعَقْلُ مَا عُبِدَ بِهِ الرَّحْمَنُ وَ اكْتُسِبَ بِهِ الْجِنَانُ» «عقل مایه‌ی عبادت خدا و دست‌یابی به بهشت است» (اصول‌کافی/ج۱/ص ۱۱)؛ این برای ما یه تحفه است. این عقل که در وجود ما قرار داره می‌تونه بندگی خدا رو برای ما ایجاد کنه، پس این یکی از اون چیزهایی است که نیروی هدایت رو در وجود ما تثبیت می‌کنه.
این‌که ما عدالت و هر چیزی که مربوط به عدالت و خوبی است رو خوب می‌شماریم، برای این هست که تمایل به خوبی داریم. ما دوست داریم یه نفر بین ما با عدالت باشه، لذا مردم از تبعیض ناراحت هستند، چرا؟ چون عدالت رو دوست دارن. اگه ما تو وجودمون عدالت رو دوست نداشتیم خطرناک بود! ما ظلم رو تو وجودمون بد می‌دونیم و کسی رو که ظالم باشه نمی‌پذیریم، چون بدی رو نمی‌پذیریم. لذا یه آدم دزد حاضر نیست عروس یا دامادش دزد باشه، چرا؟ چون با این‌که خودش دزد است، از دزدی خوشش نمی‌یاد یا هیچ کس خوشش نمی‌یاد بهش دروغ بگن، چون از دروغ بدش می‌یاد، با این‌که ممکنه خودش دروغگو باشه! پس این تو وجود انسان ارزش است که بتونه با این خصوصیات، به طرف خوبی میل پیدا کنه.
ببینید بیرون از وجود ما، خدا یه پیغمبری فرستاده که آثارش هست؛ ما داریم با آثار پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم- زندگی می‌کنیم و این تثبیت هدایت و خوبی است. خدای متعال برای ما پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم- رو کافی ندونست و برای کمک ما دوازده امام رو یکی پس از دیگری فرستاد که هر کدوم افضل بر انبیا-علیهم‌السلام- هستند. پس این‌جور نیست که خدا فقط بگه شما به طرف خوبی‌ها برین، بعد هم هیچی بهمون نداده باشه، امکان نداره!
خدا بین ما، خوب‌ها و آثار اون‌ها رو قرار داده. الان در جامعه‌ی ما از احکام دینی، اون‌هایی که واجب و اصلی است همه جا داره اجرا می‌شه؛ مثل همه‌ی ازدواج‌ها که با خطبه‌ی عقد است و این خیلی با ارزش است یا همین‌ که اموات رو با آداب اسلامی کفن و دفن می‌کنند خیلی مهم است یا این‌که مردم بین خودشون می‌دونن نباید گوشت خوک و سگ بخورن، این خیلی اهمیت داره. لذا اصل دین بین مردم رایج است. از جمله‌ی اون اصول، اعتقاد به خداست و این خیلی مهم است؛ یعنی اعتقاد به خدا همون چیزی است که وجود ما رو در دین تایید و هدایت رو تثبیت می‌کنه. مردم اعتقاد به معاد دارن؛ می‌دونن از این دنیا می‌رن و حساب و کتابی وجود داره، مردم از جهنم ترس دارن و به بهشت میل دارن و این خیلی با ارزش است. ببینید چیزهایی که لازم است ما در دین بمونیم و ایمنی پیدا کنیم فراوان هست که الان مجال جلسه نیست و بَنای من هم نیست که اون‌ها رو مطرح کنم. اون چیزی که می‌خوام مطرح کنم این است؛ ما در قرآن داریم «وَ لكِنَّ اللهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإيمانَ وَ زَيَّنَهُ في قُلُوبِكُمْ وَ كَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْيانَ»
«ولى خداوند ايمان را محبوب شما قرار داده و آن را در دل‌هايتان زينت بخشيده و كفر و فسق و گناه را منفورتان قرار داده است» (سوره حجرات/آیه‌ی ۷)
«حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإيمانَ» خدا به علاوه‌ی این چیزهایی که برای ما قرار داده، کاری کرده که ما ایمان رو دوست داشته باشیم و از اون خوش‌مون بیاد، مثلا خدا کاری کرده که ما فطرتا امام رضا-علیه‌السلام- رو دوست داشته باشیم و این خیلی مهم است. یه موقع یکی می‌یاد توضیح می‌ده که این آقا خوبه، خب این توضیح مگه چه‌قدر برد داره؟ شما یه ذره علاقه‌مند می‌شید، ولی وقتی از درون به شما امام رضا-علیه‌السلام- معرفی شده، اون حالت محبت به امام رضا-علیه‌السلام- رو فقط خودت می‌فهمی، نه کس دیگه‌ای و این خیلی عمیق است. از اون طرف «وَ كَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ» یعنی خدا یه کاری کرده که شما از کفر، از فسق و از معصیت بدت بیاد، مثل همین که شما از بوی زباله بدت می‌یاد یا از بوی هر چیز بدی پرهیز می‌کنی، پس این نفرتِ از کفر و معصیت در وجود ما هست و خدا این رو قرار داده تا زمینه‌های هدایت به وجود بیاد.
مهم‌تر از این، اون چیزی است که می‌خوام عرض کنم؛ خدا یه چیز دیگه‌ای هم به نام تقوا برامون قرار داده است. تقوایی که ما الان داریم می‌گیم همین انجام واجب و ترک حرام است که با رعایت اون‌ها تقوا گیر ما می‌یاد، ولی نه! در روایت اومده که اصل تقوا پیش ماست، اصل تقوا! اگه اصل تقوا نمی‌بود، اون وقت این تقوایی که ما الان با عمل‌مون، با انجام واجب و ترک حرام دنبالش هستیم پیدا نمی‌شد. خدا به برکت امام و حجتش، در وجود ما تقوا قرار داده، اون هم ملکه‌ی تقوا که نمی‌ذاره ما به طرف فسق کشیده بشیم. لذا این تقواست که باعث شده مومن اهل عصیان، طغیان و
و مخالفت با خدا نباشه و ما این رو تقوا می‌گیم. لذا اون موقعی هم که مومن داره گناه می‌کنه فشار غریضه باعث شده، نه این‌که اون می‌خواسته خدا رو مخالفت کنه. پس اصل تقوا رو به‌خاطر معصوم و حجت خدا به ما دادن، مثل عقل! لذا حضرت فرمود: «الْمُؤمِنُ یَری ذَنْبَهُ کَالْجَبَلِ فَوْقَهُ یَخافُ اَنْ یَقَعَ عَلَیْه، وَ الْمُنافِقُ یَری ذَنْبَهُ کَذُبابٍ مَرَّ عَلی اَنْفِهِ فَاَطارَهُ»
«مؤمن گناه خویش را همچون کوهی در بالای سر خویش می‌بیند که همواره می‌ترسد بر سرش سقوط کند و منافق گناه خود را چون مگسی می‌پندارد که از روی بینی او گذر کرده و او آن مگس را دور ساخته است» (اصول‌کافی/ج ۳/ ص ۳۵۹)
حضرت فرمود: مومن وقتی گناه می‌کنه، مثل این می‌مونه که یه کوه می‌خواد روی سرش خراب بشه، خب این یعنی چی؟ از کجا این‌جوری می‌شه؟ یه آدم عادی که ریاضت نکشیده و نمی‌دونه سیر و سلوک چی‌ هست، چرا با یه گناه این‌جوری بی‌تاب می‌شه و دست و پاش می‌لرزه که نکنه بخشیده نشه؟ بعد حضرت فرمود: کافر اون‌قدر نسبت به گناه بی‌اهمیت است که وقتی بزرگترین گناه‌ها رو انجام می‌ده، انگار یه مگس از جلوش رد شده. کافر اگه جنایت کنه همون جا می‌نشینه غذا می‌خوره، ولی مومن اگه غیر عمد یه گربه رو زیر بگیره، یه هفته یه ماه اذیت است که چرا این گربه رو زیر گرفته! خب این به جهت چیه؟ به جهت تقوایی است که از جانب امام-علیه‌السلام- به صورت لطف به ما داده شده است و ما به برکت همون تقوا مدام به مردم می‌گیم تقوای خودتون رو نگه دارید، و إلا اگه ملکه‌ی تقوا به این معنا در وجود مومن نباشه، نمی‌شه بهش همچین حرفی رو زد. لذا از برکات امام این است که در وجود انسان تقوا قرار داده. امام رضا-علیه‌السلام- فرمود: «الإيمانُ فَوقَ الإسلامِ بدَرَجَةٍ، والتَّقوى فَوقَ الإيمانِ بدَرَجَةٍ، واليَقينُ فَوقَ التَّقوى بدَرَجَةٍ، و لَم يُقسَمْ بَينَ العِبادِ شيءٌ أقَلُّ مِن اليَقين.»
«ايمان يك درجه بالاتر از اسلام است و تقوا يك درجه بالاتر از ايمان است و يقين يك درجه بالاتر از تقوا و ميان مردم چيزى به كمى يقين تقسيم نشده است.» (اصول کافی/ج ۲/ص ۵۲)
حضرت فرمود: این تقوا فوقِ ایمان است، بالاتر از ایمان است، برای همین گفته شد «إِنَّما یَتَقَبَّلُ اللهُ مِنَ الْمُتَّقینَ.» (سوره‌ی مائده/ آیه‌ی ۲۷) خدا عمل رو فقط از این طایفه قبول می‌کنه و از طایفه‌ی دیگه نمی‌پذیره یا در سوره‌ی بقره می‌فرماید: «الف، لام، ميم. ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ ۛ فِيهِ ۛ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ.»
«الف. لام. میم. اين است كتابى كه در [حقانيت‌] آن هيچ ترديدى نيست؛ مايه‌ی هدايت تقواپيشگان است.» (سوره بقره/آیه‌ی۲_۱) حالا شما می‌تونید سوال کنید که قرار شد ما قرآن بخونیم که با تقوا بشیم، اما قرآن داره می‌گه «هُدًى لِلْمُتَّقِينَ»؛ یعنی برای اهل تقوا! خیلی‌ها به این‌ دقت نکردن‌، فقط علامه طباطبایی-رحمه‌الله‌علیه- در تفسیر المیزان یه اشاره‌ای داره، اون هم خیلی گذرا.
«الف، لام، ميم. ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ ۛ فِيهِ ۛ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ» باید می‌گفت هُدیً برای گمراه‌ها، ولی نه! می‌گه «هدیً لِلْمُتَّقِينَ.» خب این تقوا داره، پس چه‌جوری به این‌جا رسیده؟ علامه می‌فرماید: خدا یه بهره‌ی اولیه‌ از تقوا رو به این‌ها داده، برای همین این‌ها جذب‌شون در هدایت خوب است و هدایت شامل حال این‌ها می‌شه؛ این به دلیل دوستی معصوم است، به دلیل تولیِ ولایت معصوم و تبری از طاغوت است.
«اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ ۗ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ.»
«خداوند سرور كسانى است كه ايمان آورده‌اند. آنان را از تاريكي‌ها به سوى روشنايى به در مى‌برد، ولى‌ كسانى كه كفر ورزيده‌اند، سرورانشان [همان عصيان‌گران] طاغوت هستند كه آنان را از روشنايى به سوى تاريكي‌ها به در مى‌برند. آنان اهل آتش‌اند كه خود، در آن جاودانند.» (سوره‌ی بقره/آیه‌ی ۲۵۷)
ببینید همین که ولایت رو پذیرفتین، خود به خود از ظلمت خارج می‌شین و به سمت نور می‌رین. شخصی اومد خدمت حضرت-علیه‌السلام- و گفت: دوستان شما خیلی آدم‌های بی‌خودی هستند؛ دروغ می‌گن، کلاهبداری می‌کنن و نسبت به نماز بی‌توجه هستن، چه‌طور شما می‌گین این‌ها اهل بهشت هستن؟! اما اون‌هایی که از شما پیروی نمی‌کنن امانتدار هستن و اول وقت نماز می‌خونن! حضرت-علیه‌السلام- فرمود: ولی اون‌ها ولایت طاغوت رو قبول کردند! قرآن هم می‌گه «وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ»؛ یعنی همین که طاغوت رو قبول کردی، از نور خارج می‌شی و به سمت ظلمت می‌ری. درسته شما می‌گی داره نماز می‌خونه، اما «يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ»! درسته می‌گی دوستان‌ِ ما کجی دارن، بدی دارن و دروغ می‌گن، ولی چون خدا سرپرست این‌هاست، اون‌ها رو از ظلمت خارج می‌کنه و این مهم است که یه نفر باشه تا فرد رو از ظلمت به نور ببره و این اتفاق می‌افته. برای همین امام رضا-علیه‌السلام این‌کاره است، در روایت داره که امام-علیه‌السلام- از هشت فرسخی به استقبال زائرش می‌ره و اون رو برای زیارت می‌یاره.
زیارت امام رضا-علیه‌السلام- زیارت‌الله است، زیارت امام رضا-علیه‌السلام- زیارت خداست! کی می‌تونه خدا رو زیارت کنه؟ زیارت امام رضا-علیه‌السلام- زیارت پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم- است. آقای سید محمد علی روحانی در مسجد امام حسن عسگری قم نماز می‌خونن و تعبیر خواب هم می‌کنن، ایشون می‌گه یه زمانی شد که من می‌بایست برای ایام حج زودتر حرکت می‌کردم، لذا از ۲۳ ذیقعده که روز زیارتی امام رضا-علیه‌السلام- است جا می‌موندم و ناراحت شدم، آقای گلپایگانی به خوابم اومد و فرمود: شما ناراحت نباش، وقتی مدینه مشرف شدی، روز ۲۳ ذیقعده غسل کن و به نیابت از امام رضا-علیه‌السلام- قبر پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم- رو زیارت کن تا ثواب روز زیارتی امام رضا-علیه‌السلام- رو به حسابت بنویسن‌. ایشون می‌گه ما به مدینه مشرف شدیم و من این خواب رو یادم رفت، حالا یا دو روز مونده بود به روز ۲۳ ذیقعده یا گذشته بود، باز آقای گلپایگانی به خوابم اومد و گفت: شما دو روز است این‌جا هستین! قرار شد به نیابت زیارت کنی، چرا اقدام نکردی؟ فهمیدم که این لطف شامل حالم شده. این خیلی مهم است که زیارت امام رضا-علیه‌السلام- زیارت پیغمبر اکرم-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم- است!
بعضی از آقایون علما وقتی خواب حج رو می‌دیدن، برای تعبیر خواب‌شون پیش این آقا می‌یومدن، ایشون می‌گفت: تعبیرش این است که به مشهد مشرف می‌شید. اگه خواب مشهد رو می‌دیدن می‌گفت: به زودی مکه مشرف می‌شید؛ یعنی یه ربطی بین امام رضا-علیه‌السلام- و حج وجود داره.
طبق روایت، حرم امام رضا-علیه‌السلام- تنها جایی است که مثل مسجدالحرام، ۲۴ ساعته باز است؛ تنها حرمی که ۲۴ ساعت باید باز باشه، حرم امام رضا-علیه‌السلام- است.
خدا اراده کرده که حرم امام رضا-علیه‌السلام- شلوغ باشه، لذا در روایت داره که اگه زائر کم بود، خدا ملائکه رو به شکل انسان در می‌یاره تا به زیارت امام رضا-علیه‌السلام- بیان، مخصوصا در روز ۲۳ ذیقعده! امروز (۲۳ ذیقعده) اگه دقت می‌کردین می‌دیدین که آدم‌ها، آدم‌های همیشگی نیستن، فضای حرم به خصوص غروب امروز، یه حال و هوای دیگه‌ای داشت. این موج جمعیت اصلا قابل ذکر نیست. خدا این رو قرار داده که زیارت امام رضا-علیه‌السلام- زیارت‌الله و مقبول باشه. مرحوم علامه طباطبایی می‌فرمود: همه‌ی ائمه-علیهم‌السلام- رئوف هستن، ولی رأفت امام رضا-علیه‌السلام- حسی است؛ یعنی شما تو همون حرم حس می‌کنید که رافت امام رضا-علیه‌السلام- شامل حالت شده و این خیلی مهم است.
امروز شیعیان خاص، امام رضا-علیه‌السلام- رو زیارت کردن. خدای متعال این‌جور قرار داده که فقط شیعیان خاص اجازه دارند زیارت برن و این لطف است، هر کسی رو اون‌جا راه نمی‌دن و تا اون زمینه‌ها برای فرد فراهم نشه، بهش اجازه نمی‌دن به زیارت بره.
رسول خدا-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم- فرمود: پاره‌ی تن من در خراسان دفن می‌شه. شهادت امام رضا-علیه‌السلام- دویست سال بعد اتفاق می‌افته و اون موقع حضرت فرمود: پاره‌ی تن من در این منطقه دفن می‌شه و این برای ما آدرس است. امام رضا-علیه‌السلام- عبای پیغمبری روی دوشش بوده و دین رو دوباره چید، چون یه بار بنی‌امیه دین رو به هم زدن، یه بار هم بنی‌العباس این‌ کار رو خبیث‌تر از بنی‌امیه کردن، لذا امام رضا-علیه‌السلام- دوباره دین رو چید، برای همین فرزندان موسی‌بن‌جعفر-علیه‌السلام- عهده‌دار تشیُّع شدن، شما الان هرجا می‌رید فرزندان موسی‌بن‌جعفر-علیه‌السلام- هستن و کار به دست این‌ها انجام می‌شه و این لطف است. پس این تقوا در فضای ولایت و امامت حاصل می‌شه.
یه نکته می‌خوام بگم؛ رفقا! در ارتباط با امام رضا-علیه‌السلام- یه خورده خودمونی‌تر باشید و تکلف‌ها رو کنار بذارید. من تو حرم‌های دیگه این رو نمی‌گم، ولی تو حرم امام رضا-علیه‌السلام- این رو می‌گم و دلیل هم دارم. این‌جا خیلی خودمونی‌تر گزارش کار به امام رضا-علیه‌السلام- بده؛ بگو آقا اوضاعم خوب نیست، بگو آقا شما حجت خدا هستین و ما از راه دور اومدیم، راضی نباش زندگی ما این‌جوری‌ بچرخه. رفقا همه‌ی این امور دست امام رضا-علیه‌السلام- است، اگه این‌جوری نبود من حق نداشتم به شما آدرس اشتباه بدم. این‌که می‌گم دستش است، نه به این معنا که فقط تو رو تغییر بده، نه! امام-علیه‌السلام- عالم کون و مکان رو تغییر می‌ده.
اون آقا اومد خدمت حضرت-علیه‌السلام- و پرسید آقا شما این خبر‌ها رو از کجا دارید؟! یه سکه کف دست امام رضا-علیه‌السلام-بود، حضرت سکه رو جابه‌جا کرد و فرمود: عوالم وجود این‌جوری زیرِ دست من است. الان اصلا مشکلات و درخواست من و شما مگه چیه؟! حضرت-علیه‌السلام- با یه نگاه، از شما سلمان درست می‌کنه.
شهید حججی به‌خاطر همین زیارت‌ها‌ی امام رضا-علیه‌السلام- همچین لطفی بهش شد و به این درجه رسید، این‌ها امام رضایی هستن.
شما جایی اومدی که باید همه‌ی مسائلت این‌جا حل بشه، پس سست جلو نرو، مسائل رو ساده مطرح نکن، عمیق به اون‌ها بپرداز!
من همراه آقایون علما این‌جا اومدم و حالت‌های اون‌ها رو دیدم؛ آقای بهجت-رحمه‌الله‌علیه- خودش رو روی عَتبه می‌انداخت و اون‌جا رو می‌بوسید. من مراجع رو می‌دیدم به حالتی که می‌خوان انتهای ضریح رو ببوسن، خودشون رو به کف زمین می‌‌انداختن که یه بوسه‌‌ای بزنن، این‌ها هر جایی همچین کاری نمی‌کنن! این‌جا یه معرکه است و ملائکه در حال تصمیم‌گیری هستن‌.
یه چیز خیلی ساده هم به شما یاد بدم؛ هر دفعه که حرم می‌ری، یه مبلغ ناچیز هم که شده تو ضریح بنداز، من سر بسته برای شما گفتم و بازش نکردم، بیشتر هم انداختی بهتر، یه چیزی تو ضریح بنداز؛ این رو امام رضا-علیه‌السلام- دوست داره. حضرت-علیه‌السلام- فرمود: یه درهم برای ما خرج کنید، ما حساب می‌کنیم و چهارصد درهم به شما می‌دیم.
در روایت داریم اگه فردی تو خمس دادن کوتاهی کرده و یه مقدار خمس گردنش است، اون دنیا می‌یان از همین پول‌ها ضرب در چهارصد می‌کنن و خمس فرد رو می‌پردازن!
حضرت-علیه‌السلام- فرمود: انکار امام رضا-علیه‌ااسلام- انکار امیرالمومنین-علیه‌السلام- است. ما چهار امام داریم که اسم‌شون علی هست؛ امام علی-علیه‌السلام- ، امام زین‌العابدین-علیه‌السلام- ، امام رضا-علیه‌السلام- و امام‌ هادی-علیه‌السلام- ، این چهار امام کد هستن و موضوع دارن. شما صحیفه‌ی سجادیه رو ببینید، زیارت جامعه رو ببینید، شما حرم امام رضا-علیه‌السلام- رو ببینید؛ جایی که هم زیارت‌الله است و هم زیارت پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم- و هم زیارت همه‌ی ائمه-علیهم‌السلام- حساب می‌شه.
گاهی می‌گن انشالله زیارت کربلا قسمتت بشه، ولی من می‌گم انشالله زیارت امام رضا-علیه‌السلام- قسمتت بشه. معرفتت رو بالا ببر، زیارت امام حسین-علیه‌السلام- معلوم است که چه‌قدر ثواب داره، ولی زیارت امام رضا-علیه‌السلام- رو هم بشناس!
حرم امام رضا-علیه‌السلام- هم که اومدی، نه کار خوبت رو نگاه کن و نه کار بدت رو ببین. امام رضا-علیه‌السلام- با خودت کار داره، حضرت نه به خوبی‌هات کار داره که بگی من این‌جا این کار رو کردم و نه به بدی‌هات کار داره. امام-علیه‌السلام- خود ما رو می‌بینه، امام با اون وجودی کار داره که امامت و محبت توش هست و قابل انکار نیست.
برو کنار ضریح، بازی هم در نیار، بذار کنار ضریح یه کم مشت و لگد هم بخوری. اون‌جا جایی است که هر چی شما نزدیکتر بری، اون نور، اون کشش و قرب نزدیکتر است.
ببینید سه تا چیز هم وقتی کنار ضریح می‌رین، باید بدونین تا زیارت‌تون کامل بشه؛ یکی این‌که امام شهید شده و دشمنان می‌خواستن این رو بپوشونن. یکی دیگه این‌که امام غریب است و سومی هم اینه که امام “مُفْتَرَضُ‌الطَّاعَة” است؛ این سه تا رو ما باید بدونیم و معرفت ما به این سه تا بستگی داره. بعد هم اگه دیدی امام رضا-علیه‌السلام- تحویلت نگرفت، توسل به مادرش حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- پیدا کن، این دو پاره‌‌ی تن‌ِ پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم- با هم کار دارن. بگو ای پهلو شکسته، پهلوی زندگی‌ام شکسته. بگو درب و داغون هستم، بگو خیلی بی‌خود شدم، بگو یه موقع‌هایی خیلی خوب بودم و ‌راه برام باز بود، ولی الان راهم بسته شده، بگو یا امام رضا-علیه‌السلام-، یا امام رئوف یه کاری کن. بگو ای امام خوب‌ها، ای امام مهربانی‌ها کمکم کن. بذار امام یه نگاهی بهت بکنه، اگه با اعتقاد امام رو صدا زدی، حضرت-علیه‌السلام- هم به شما نگاه می‌کنه.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

دارالهدایة؛ حرم رضوی؛ مورخ: ۱۳۹۶/۵/۲۵