فراز6-5
فراز 5و6
«وَ أَشْبَهُ الْأَشْيَاءِ بِمَشِيَّتِكَ، وَ أَوْلَى الْأُمُورِ بِكَ فِى عَظَمَتِكَ رَحْمَةُ مَنِ اسْتَرْحَمَكَ، وَ غَوْثُ مَنِ اسْتَغَاثَ بِكَ، فَارْحَمْ تَضَرُّعَنَا إِلَيْكَ، وَ أَغْنِنَا إِذْ طَرَحْنَا أَنْفُسَنَا بَيْنَ يَدَيْكَ»(5)
«سزاوار مشيت و شايسته عظمت و بزرگى توست كه بر مستمندان ببخشايى و آن كس را كه فريادرس خواهد به فرياد رسى. به زارى ما رحمت آر، و چون خويش را بر آستان توبه افكنديم ما را بى‌نياز كن.»
در خانه اگر کس است یک حرف بس است. مشی و خواسته خدا چیست؟ یعنی آن‌جایی که هیچ کس راه ندارد.
( و اولی الامور وَ أَشْبَهُ الْأَشْيَاءِ بِمَشِيَّتِكَ، وَ أَوْلَى الْأُمُورِ بِكَ فِى عَظَمَتِكَ رَحْمَةُ مَنِ اسْتَرْحَمَكَ )：
آن‌جا که خدا عظمتش را نشان می‌دهد, کجاست. مثلا یک پادشاه عظمتش را در قتل و غارت نشان می‌دهد. نزدیک‌ترین چیزی که به مشیت خدا هست و می‌توان عظمت خدا را به آن فهمید این است که هر کس از خدا رحم بخواهد, خدا به او رحم می‌کند؛ مثلا بچه از خدا رحم می‌خواهد؛ مثلا بچه نمی‌تواند حرف بزند و بگوید که بدنم می‌خارد، لذا خدا در میان آن آلودگی کاری می‌کند که بدنش نخارد. فقرا را دل خوش داده است تا درد فقر را نفهمند.
( وَ غَوْثُ مَنِ اسْتَغَاثَ بِكَ، فَارْحَمْ تَضَرُّعَنَا إِلَيْكَ، وَ أَغْنِنَا إِذْ طَرَحْنَا أَنْفُسَنَا بَيْنَ يَدَيْكَ )：
هر کس از خدا استغاثه کند, او فریادرسی می‌کند. ما اصلا استغاثه نداریم, مادر موسی از خدا استغاثه کرد؛ لذا 7-8ساعت بعد فرزندش به او برگردانده شد تا دوباره به او شیر بدهد و بین این دو شیر دادنش فاصله بیش از حد معمول نیفتاد.
( فَارْحَمْ تَضَرُّعَنَا إِلَيْكََ )：
خدایا به ما هم رحم کن. این تضرعی که داریم و نیازی را که داریم خدا تو رحم کن؛ این که از قافله عقب ماندیم؛ نتوانستم خودم را به آن‌چه می‌خواستم برسانم, مهذب نشدم, علمی را که شما می‌خواستید کسب نکردم, اخلاقی که شما می‌پسندیدید پیدا نکردم.
(َوَ أَغْنِنَا إِذْ طَرَحْنَا أَنْفُسَنَا بَيْنَ يَدَيْكَ .. )：
و فار التنور … آن لحظه که من خودم را در درگاه خدا رها می‌کنم و فقر محض هستم.
«اللَّهُمَّ إِنَّ الشَّيْطَانَ قَدْ شَمِتَ بِنَا إِذْ شَايَعْنَاهُ عَلَى مَعْصِيَتِكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ لا تُشْمِتْهُ بِنَا بَعْدَ تَرْكِنَا إِيَّاهُ لَكَ، وَ رَغْبَتِنَا عَنْهُ إِلَيْكَ.»(6)
«خدايا شيطان شاد گشت كه در گناه پيروى او كرديم، پس بر محمد و آل او درود فرست، و پس از اين كه او را رها كرديم و روى به تو آورديم ، او را شاد مگردان.»
ما همه گناهانمان را انجام داده‌ایم و با دشمن او همراهی کرده‌ایم اما الان در مقابل خدا ایستاده‌ایم و گویا خدا باید تاوان آن را بدهد.
( وَ لا تُشْمِتْهُ بِنَا بَعْدَ تَرْكِنَا إِيَّاهُ لَكَ، وَ رَغْبَتِنَا عَنْهُ إِلَيْكَ. )
خدایا شیطان خوشحال نشود از این‌که تو ما را نبخشی؛ وقتی که ما شیطان را رها کرده‌ایم و به تو رو آورده‌ایم. خدا این کار را نمی‌کند و حتما ما را می‌بخشد.