۱۱۱۴* گاهی این‌قدر به خودمون تکیه می‌کنیم که تکیه‌ی به خدا و تعامل با خدا، فراموش می‌شه! مثلا من از کارم خسته می‌شم، چرا؟ چون در تعامل با خدا که نیستم، در تعامل با شما هستم. شما هم جواب خوبی به کارهای من نمی‌دید، سستی می‌کنید. من چون توی بده بستان با شما هستم، دلسرد می‌شم، چون اون اهداف دنیایی من، خوب تأمین نمی‌شه، دلسرد می‌شم، در حالی که اگه من در ارتباط با خدا بودم، در تعامل با خدا بودم، وظیفه‌ی خدایی‌ام رو انجام می‌دادم، فرقی نمی‌کنه که شما بپذیرید یا نپذیرید، چه اون مسیر رو بیایید یا نیایید، چه کارشکنی بکنید، چه به من کمک بکنید، من باید راهم رو می‌رفتم. این دلسردیِ مال اینه.