داشتن عقل و ظرفیت لازم برای پذیرش ولایت
تحمل ولایت در همه نیست. این شاکله‌ای که باید در ما ایجاد بشه تا ظرفیت لازم رو پیدا کنیم و سربازی امام زمان-علیهالسلام- رو انجام بدیم، در همین امر شرع نهفته است، خارج از این نیست.
خدایی که می‌تونست ما رو در همون خلقت اول، خلق کنه و رها کنه، یه نفر رو بالا سرمون گذاشته و زنده نگه‌اش داشته!
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمين الصلاة و السلام علی سيدنا و نبينا و حبیب قلوبنا و طبیب نفوسنا أباالقاسم المصطفی محمد-صلی‌الله‌عليه‌و‌آله-.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِیِّ‌بْنِ‌مُوسَى الرِّضَا الْمُرْتَضَى الْإِمَامِ التَّقِیِّ النَّقِیِ وَ حُجَّتِکَ عَلَى مَنْ فَوْقَ الْأَرْضِ وَ مَنْ تَحْتَ الثَّرَى الصِّدِّیقِ الشَّهید صَلاَةً کَثِیرَةً تَامَّةً زَاکِیَةً مُتَوَاصِلَةً مُتَوَاتِرَةً مُتَرَادِفَةً کَأَفْضَلِ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلِیَائِکَ.
صلواتی برای امام رضا-علیهالسلام- مرحمت بفرمایید.
اَللّهُمَّ اِنّا نَرْغَبُ اِلَیْکَ فى دَوْلَةٍ کَریمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الاِْسْلامَ وَ اَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفاقَ وَ اَهْلَهُ وَ تَجْعَلُنا فیها مِنَ الدُّعاةِ اِلى طاعَتِکَ وَ الْقادَةِ اِلى سَبیلِکَ وَ تَرْزُقُنا بِها کَرامَةَ الدُّنْیا وَ الاْخِرَةِ.
صلواتی برای امام زمان-علیهالسلام- مرحمت بفرمائید.
زحمتی که ائمه‌ی معصومین-علیهم‌السلام- کشیدند، به خصوص یه خلأای بوده که قرار نبوده با انبیاء سلف پر بشه، ولی قرار بوده که این خلأ با آخرین پیامبر پر بشه و یه دین پایدار که می‌خواد در همه‌ی شئون زندگی بشر دخالت کنه، به وجود بیاد، برای همین، جریان وصایت شکل می‌گیره و الا می‌بایست ائمه-علیهم‌السلام- هم به عنوان انبیاء یکی پس از دیگری می‌اومدند و امام زمان-علیهالسلام- هم آخرین پیغمبر خدا می‌شد. این جریان رو توی ذهنتون بسپارید؛ چون با این جریان کار داریم و قراره در تمام شئون زندگی سرایت و تسری داشته باشه. جریان وصایت، امامت و رهبری در این دین قرار می‌گیره، ظرفیت موافق و مخالف در پذیرش ورود این برنامه می‌خواد پیاده بشه؛ چون این جریان، برنامه‌ی خیلی قوی، وسیع و عمیقی هست و در چهارده برنامه طراحی شده؛ یکی خود رسول خدا-صلیاللهعلیهوآله- است که غیر از این‌که پیغمبره، امام هم هست. شکل‌دهی نفوذ این دین در تمام شئونات زندگی به اندازه‌ای است که اون موقع در مردم پذیرشش بوده. برای این‌که یه مقدار ذهن شما بهتر این مطلب رو بپذیره، اشاره می‌کنم به حکومتی که امام زمان-علیهالسلام- می‌خواد بیاره نسبت به اونچه که تا حالا آورده شده و ما هم توش هستیم، مثل صفر و صده یا صفر و بی‌نهایته؛ یعنی ما توی این مرحله هم که هستیم، با این‌که ائمه-علیهم‌السلام- اومدند و رفتند و همه‌ی اون حرف‌ها هم زده شده، هنوز ما ظرفیت این‌که برنامه‌ی امامت می‌خواد در تمام شئونات زندگیمون دخالت داشته باشه رو نداریم؛ برای تحقق این مطلب، زمینه رو یاران حضرت یا خود امام زمان-علیهالسلام- ایجاد می‌کنه و عقل‌ها تکمیل می‌شه، اون ۳۱۳ نفر دست به کار می‌شن، اصلا با اونچه که الان ما هستیم یه چیز غیر قابل تصوری است! تعبیر روایات به حروف عِلمه که علم ۲۷ حرفه، تا الان دو حرفش اومده؛ از این تعبیر باید همه چیز رو بفهمیم، تازه این دو حرف هم توی هزار سال تجربه شده؛ یعنی ریز ریز، مثقال مثقال اومده. می‌خوام این مطلب توی ذهن‌ها حل بشه که مثلا چطور زمان نبی‌اکرم-صلیاللهعلیهوآله- یا امیرالمؤمنین-علیهالسلام- چهار تا جنگ انجام می‌ده، اون هم با مسلمون‌ها! علتش همینه، یعنی وقتی که این طراحی شده، قراره بیاد توی شئون زندگی، بلا تشبیه مثل اینه که شما یه غذایی می‌خوری و بالا می‌یاری، تهوع بهت دست می‌ده؛ این همینه، یعنی بدن آمادگی نداره، تهوع ایجاد می‌شه.
این‌هایی که در مقابل امیرالمومنین-علیهالسلام- ایستادند، همین‌هایی بودند که نتونستند هضم کنند، طبیعیه!
اون روایت رو باید خیلی بهش پرداخت. در اون تعبیر حضرت داره، به این‌که شما ولایت ما رو در وجودتون تونستید هضم کنید، این ظرفیته؛ البته این هم باید ثابت بشه‌ها! الان شما ببینید اوضاع مملکت رو، با اوضاعی که الان ما داریم، تعبیر من اینه: مثل اون ساعتی است که مالک اشتر در سه قدمی معاویه بود، که امیرالمؤمنین-علیهالسلام- فرمود: برگرد.
خیلی‌ها بودند که ما این‌ها رو به عنوان مؤمن می‌شناختیم، ولی زمان که گذشت دیدیم نه! همون حرف حضرته؛ تحمل ولایت در همه نیست. خیلی‌ها مثل زبیر هستند، من الان به اسم می‌تونم بگم که مثل زبیر کنار امام-رحمة‌الله‌علیه- بود و توی جماران به خاطر یه امر سکته کرد، یه خبر، روی اون دیدگاهی که داشت؛ لذا امر ولایت و امامت این‌جوریه. این باید در تمام شئون اتفاق بیفته و ظاهر بشه. شما می‌گید چیزی نیست که، یه امر است! امرِ امیرالمؤمنین-علیهالسلام- همین واجبات و محرماته.
در روایت داره که وقتی امام زمان-علیهالسلام- می‌یاد، یه دین جدید می‌یاره «یَأتی بِدینٍ جَدید». نه این‌که دین جدیده و نماز و روزه توش نیست، نه! همه‌ی این‌ها توش هست، ولی یه ظرفیت و جریانی است که تا عمقِ جان تغییر می‌کنه؛ مثلا یه موقعی می‌گفتند که یه چیزی توی خونه‌ها هست که بازش می‌کنی، گازه. یه موقعی بود مردم کُنده استفاده می‌کردند، هیچ تصوری از گاز نبود. یه موقع می‌گفتند که یه وسیله‌ای توی آسمون می‌ره و مردم رو جابه‌جا می‌کنه. این‌ها تصورش نیست؛ مثل بچه‌ای که توی رحم است، بهش بگی که یه عالمی بیرون از رحم هست، خیلی بزرگه! بچه تصوری نداره. الان جریان ما با زمان ظهور امام زمان-علیهالسلام- همینه، الان حکایت ما حکایت رحم است. امام زمان-علیهالسلام- می‌یاد اون عالم حقیقی رو اینجا درست می‌کنه. فاصله‌ی بین دنیا و آخرت اون‌قدر نبوده که! مردم وقتی با یه مرگ وارد آخرت می‌شن، نمی‌شه اون لحظه‌ی آخر شما مرگ رو بچشی که! پس این جریان قراره اتفاق بیفته، هر امامی بیاد یه مقداری مردم رو برای اون جریان آماده کنه، آخرین گروه هم ما هستیم، حضرت اون‌جا تعبیرش اینه که این‌ها «کالمشاهده» انگار امام زمانشون رو می‌بینند.
عَنْ أَبِی‌حَمْزَةَالثُّمَالِیِّ عَنْ أَبِی‌خَالِدٍالْكَابُلِیِّ عَنْ عَلِیِّ‌بْنِ‌الْحُسَيْنِ-علیهالسلام- قَالَ «تَمْتَدُّ الْغَيْبَةُ بِوَلِیِّ اللَّهِ الثَّانِی عَشَرَ مِنْ أَوْصِيَاءِ رَسُولِ اللَّهِ-صلیاللهعلیهوآله- وَ الْأَئِمَّةِ بَعْدَهُ يَا أَبَاخَالِدٍ إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَيْبَتِهِ الْقَائِلُونَ بِإِمَامَتِهِ الْمُنْتَظِرُونَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَى ذِكْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَيْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ وَ جَعَلَهُمْ فِی ذَلِکَ الزَّمَانِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِينَ بَيْنَ يَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ-صلیاللهعلیهوآله- بِالسَّيْفِ أُولَئِکَ الْمُخْلَصُونَ حَقّاً وَ شِيعَتُنَا صِدْقاً وَ الدُّعَاةُ إِلَى دِينِ اللَّهِ سِرّاً وَ جَهْراً وَ قَالَ-علیهالسلام- اِنْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنْ أَعْظَمِ الْفَرَج.» ابی‌حمزه‌ثمالی از ابوخالد كابلى روايت می‌كند كه امام زين‌العابدين-عليه‌السّلام- فرمودند: «غيبت به‌وسيله‌ی دوازدهمین از جانشينان رسول خدا-صلیاللهعلیهوآله- و امامان بعد از او ممتد مىشود. اى ابوخالد! مردم زمان او كه معتقد به امامت وى می‌باشند و منتظر ظهور او هستند، از مردم تمام زمان‌ها بهترند؛ زيرا خداوند عقل و فهمى به آن‌ها داده كه غيبت در نزد آن‌ها حكم مشاهده را دارد! خداوند آن‌ها را در آن زمان مثل كسانى می‌داند كه با شمشير در پيش روى پيغمبر-صلیاللهعلیهوآله- عليه دشمنان دين پيكار كردهاند، آن‌ها مخلصان حقيقى و شيعيان راستگوى ما هستند كه مردم را به‌طور آشكار و نهان به دين خدا می‌خوانند. و فرمود: انتظار فرج بزرگ‌ترين فرج است. (بحارالأنوار/جلد۵۲/ صفحه‌ی۱۲۲)
توی تعبیر روایت داره که کسی دو رکعت نماز خالصانه در زمان غیبت بخونه، افضل بر اینه که پشت سر امام زمان-علیهالسلام- نماز بخونه. ببینید! دو رکعت نماز در زمان غیبت! تعبیری که امیرالمؤمنین-علیهالسلام- داره، من یه روزِ دنیا رو به همه‌ی آخرت نمی‌دم.
امیرالمؤمنین-علیهالسلام- با امام حسن-علیهالسلام- با امام حسین-علیهالسلام- با فاطمه‌ی زهرا-سلام‌الله‌علیها- با رسول خدا-صلیاللهعلیهوآله- یه حرف رو آوردند. از امام زین‌العابدین-علیهالسلام- به بعد هم یه حرف اومد، این شد دو تا حرف. ۲۵ حرف رو امام زمان-علیهالسلام- می‌خواد بیاره. ببینید چه ظرفیتی لازمه! یه عده هم هستند که الان توی زمان غیبت برای زمان امام زمان-علیهالسلام- دارند آماده می‌شن؛
این‌ها جزء اون‌هایی هستند که ظرفیت ۲۷ حرف رو دارند؛ لذا این‌ها رو اعلام می‌کنند و به دنیا می‌یان، در حالی‌که شمشیرهای برهنه در اختیار‌شونه، آماده‌ی رکاب حضرت-علیهالسلام- هستند، خارج از زمان و مکان می‌فهمند و عمق مطالب دستشونه و امام-علیهالسلام- در یه اتصال نوری، الهاماتی بهشون داره. اون‌ها رو برای آماده‌سازی جریان امامت داره حمایت می‌کنه، بین مردم دارند زندگی می‌کنند، ناشناس‌ترین افراد هستند، همه‌ی امور در اختیارشون هست؛ این ظرفیت باید ایجاد بشه. این همون نمای کلی است که می‌خواستم بدم. حالا می‌خوام توی جزئیات دو سه کلمه عرض کنم: ببینید، این شکلی که در ما باید ایجاد بشه تا ظرفیت لازم رو پیدا کنیم و سربازی امام زمان-علیهالسلام- رو انجام بدیم، در همین امر شرع نهفته است، خارج از این نیست؛ یعنی کسی فکر نکنه یه اتفاق دیگه‌ای می‌خواد بیفته، نه همینه! در همین واجب و حرام است، در همین رساله می‌خواد این اتفاق بیفته، در همین فقه. آقایون این همه دارند دست‌و‌پا می‌زنند می‌گن قرآن! اون آقا اومده می‌گه تعجب می‌کنم بعد از سالیان، الحمدلله برای تفسیر قرآن توی حوزه یه جایی باز شد. بهش گفتم آقا شما آقای شیخ مفید-رحمة‌الله‌علیه- رو چی فرض کردی که تفسیر قرآن رو توی حوزه نیاورد؟! شیخ صدوق، بحرالعلوم، سیدبن‌طاووس-رحمة‌الله‌علیهم- رو چی فرض کردی؟ این‌ها عهده‌دار حوزه بودند، ولی تفسیر رو نیاوردند، بنابر اونچه که از روایات می‌دونستند نیاوردند، اونچه که باید می‌آوردند، فقه بود. فقه، تعیین‌‌‌کننده است، فقه جوهره‌ی پذیرش امام است و امامت رو فراهم می‌کنه. شما اگه فقه رو کنار بذارید، قرآن اصلاً چیزی توش نداره. آقای خزعلی خدا رحمتشون کنه، می‌فرمودند: تا یه بلغه‌ی فقهی پیدا نکنی، از قرآن هم چیزی نمی‌فهمی، از امور اخلاقی هم چیزی نمی‌فهمی؛ لذا امام زمان-علیهالسلام- «أمّا مَن كانَ مِنَ الفُقَهاءِ» رو شعار قرار می‌ده و بر این تأکید و مواظبت داره. اگه ما بخوایم برای این جریان آمادگی پیدا کنیم و بگیم داریم ظرفیت پیدا می‌کنیم تا جریان امامت رو در وجود خودمون شکل بدیم، با جریان فقه ممکن است، همین واجب و حرام و باید و نباید است، همین است که صاحب لمعه آورد، همین است که شیخ آورد، مکاسب محرم رو آورد، همین مباحث است. اگه این ۵۲ باب فقه باز و روشن نشه، اون جریان امامت و ولایتی که می‌بایست ما ظرفیتش رو داشته باشیم، در وجودمون به وجد نمی‌یاد. بقیه‌ی مطالب دیگه هم مقدمه‌ی همین فقه است. حالا اصول به شکل مستقیم، ولی خود قرآن هم همین است؛ یعنی اون آقا می‌گفت: من به این نتیجه رسیدم، داره کارش رو هم انجام می‌ده و حالا کتابش هم بیرون می‌یاد، گفت من معتقدم اون‌قدری که آیات، بحث فقه رو واضع می‌کنه، روایات واضع نمی‌کنه! ما که پانصد تا آیه‌ی فقهی نداریم، همه‌ی قرآن ازش فقه در‌می‌یاد. اونجایی که یوسف-علیهالسلام- دستور می‌ده این جام رو بذارند توی وسایلی که برای برادرش هست، این فقه است. ابواب فقه رو به روی آدم باز می‌کنه، یا اونجایی که اون پیغمبر می‌خواد قضاوت کنه، ۹۹ تا گوسفند می‌خواد تا فقه رو به این حالی کنه. اونجایی که گفته می‌شه صد تا تازیانه باید می‌زد، یه جارو رو صد تا قرار می‌ده و یه دونه می‌زنه و می‌شه صد تا، فقه رو داره می‌گه. شما هر جای قرآن رو نگاه کنید، همین رو داره می‌گه؛ لذا ما هم همین هستیم. ما هم باید سر بحث فقه بیایم، در رفتار خودمون هم بر اساس رساله رفتار کنیم تا سربازی امام زمان-علیهالسلام- رو کرده باشیم، هم وقتی که داریم در بیرون به مردم مطالبی رو انتقال می‌دیم، در قالب فقه، مردم رو باید جوری قرار بدیم که یه روحیه‌ی خوف و رجاء در اون‌ها ایجاد بشه که خوف، اون‌ها رو از معصیت باز بداره و رجاء هم برای انجام واجبات رغبت بده؛ اون‌جا از معصیت کناره بگیره و اینجا هم واجبات رو انجام بده؛ اون‌وقت اون چیزی که به عهده‌ی امام زمان-علیهالسلام- است، به ما می‌ده. بعد از این‌که ما این‌جوری ولایت حضرت-علیهالسلام- رو قبول کردیم، عقل ما رو زیاد می‌کنه. کار حضرت اینه. حضرت در هر توجه به مؤمنی که می‌خواد سربازش باشه، یه درجه عقلش رو اضافه می‌کنه. زمانی که حضرت داره می‌یاد هم این کار رو می‌کنه، عقل رو زیاد می‌کنه. وقتی عقل اضافه شد، امر ولایت که معلومه، احکام دین هم که معلومه؛ این عقله که ما رو با ولیِ خدا منطبق می‌کنه.
توصیه‌ی من اینه که توی خونه در خلوتت هم که نشستی، توی نشستنت هم خلاف عقل نشین؛ یعنی اگه دیدی اون‌جا هم دو زانو باید بشینی، دو زانو بشین، یعنی عقلت رو محکم کن، اگه قراره یه دری بسته باشه، در رو ببند. اگه عقلت می‌گه در رو باید ببندی، ببند. عقلت می‌گه پنجره رو ببندی، ببند. عقلت داره می‌گه این برق رو خاموش کن، مهم نیست که برق خاموش باشه یا روشن، مهم اینه که عقلت تقویت می‌شه. این رو بگو یا نگو، اون‌جا رعایت کنی عقلت تقویت می‌شه. این پول رو خرج کن یا نکن، به عقلت کمک کن که عقلت محکم بشه. نذار هوست میدان پیدا کنه؛ چون از امام زمانت دور می‌شی و الا دو رکعت نماز رو همه داریم می‌خونیم، ولی دو رکعت نمازی که عاقل می‌خونه، غیر از دو رکعت نمازی هست که جاهل می‌خونه. عاقل دو رکعت نمازش به حکومت حضرت هم کمک می‌کنه، ظهور رو هم جلو می‌اندازه، ولی دو رکعتی که جاهل می‌خونه نه! ظهور رو عقب می‌اندازه؛ چون باید اون ظرفیت عقلانی که قراره برای ظهور آماده بشه رو در وجودمون ایجاد کنیم؛ اگه این رو بهش پشت پا زدیم و خلاف عقل عمل کردیم، نتونستیم یه چیز ارزشمندی رو حفظ کنیم.
وقتی به زندگیم بی‌توجه شدم، نعمتی رو که جلوی چشمم هست قدر ندونم، دیگه اصل عقل می‌ره؛ یعنی عقل تابع اینه. آناً فآناً یعنی (لحظه به لحظه)
ببینید! من اگه این قند‌هایی رو که اینجا هست یه دفعه‌ای توی سطل آشغال ریختم، همین تعداد از عقل من توی سطل آشغال ریخته می‌شه؛ با این کار یه امر جاهلانه و سفیهانه‌ای انجام شد، این اومد جای عقل رو گرفت. ببینید اینه، چیز پیچیده‌ای نیست. اگه بر این مواظبت کردم، خب امر درست می‌شه، اگه مواظبت نکردم، امر درست نمی‌شه.
انشاءالله که این برهه از زمان که آغاز امامت امام زمان-علیهالسلام- است و خوشحال هستیم که در این زمان واقع شدیم و امتی هستیم که مورد رحمت ولی خدا هستیم، بهترین خیر و بهترین عمل رو به ما دادند. بهترین حکمت‌ها، بهترین اعمال، بهترین دوستان پیش ما هستند، در بهترین مکان، در قم داریم زندگی می‌کنیم، به بهترین مسائل مشغول هستیم، بهترین اعتقادات رو خدا به ما داده؛ این‌ها رو ببینیم، بفهمیم که الحمدلله این‌جوریه و از ولی خدا مدد بگیریم. امام زمان-علیهالسلام- مواظب ما است، هیچ موقع ما رو تنها نذاشته، اصلا کارش اینه؛ خدایی که می‌تونست ما رو در همون خلقت اول، خلق کنه و رها کنه و بگه که حالا برید،
یه نفر رو بالا سرمون گذاشته، زنده نگه‌اش داشته. با این‌که سنی نداشته، در پنج سالگی، در سال ۲۵۵ امام شده، نذاشته امام چهل سالش بشه، در پس پرده‌ی غیبت، امامت همین‌جوری ادامه داره. حضرت فرمود: «لَمَا غَيَّبَ حُجَّتَهُ طَرْفَةَ عَيْنٍ» اگر یک سرِ سوزن نبودن من روی شما تأثیر منفی داشت، «لَمَا غَيَّبَ» خدا من رو غایب نمی‌کرد.
عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ-علیهالسلام- قَالَ: «أَقْرَبُ مَا يَكُونُ الْعِبَادُ إِلَى اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ أَرْضَى مَا يَكُونُ عَنْهُمْ إِذَا افْتَقَدُوا حُجَّةَ اللَّهِ فَلَمْ يَظْهَرْ لَهُمْ وَ لَمْ يَعْلَمُوا بِمَكَانِهِ وَ هُمْ فِی ذَلِکَ يَعْلَمُونَ أَنَّهُ لَمْ تَبْطُلْ حُجَّةُ اللَّهِ فَعِنْدَهَا فَتَوَقَّعُوا الْفَرَجَ كُلَّ صَبَاحٍ وَ مَسَاءٍ فَإِنَّ أَشَدَّ مَا يَكُونُ غَضَبُ اللَّهِ عَلَى أَعْدَائِهِ إِذَا افْتَقَدُوا حُجَّتَهُ فَلَمْ يَظْهَرْ لَهُمْ وَ قَدْ عَلِمَ أَنَّ أَوْلِيَاءَهُ لَا يَرْتَابُونَ وَ لَوْ عَلِمَ أَنَّهُمْ يَرْتَابُونَ لَمَا غَيَّبَ حُجَّتَهُ طَرْفَةَ عَيْنٍ وَ لَا يَكُونُ ذَلِکَ إِلَّا عَلَى رَأْسِ شِرَارِ النَّاسِ» «نزدیک‌ترين و پسنديده‌‌ترين حالت بندگان به خداى عزوجل آن‌گاه است كه حجت خدا ناپديد گردد و بر آن‌ها آشكار نباشد و جايش را ندانند و با اين حال بدانند كه حجت و بينات خدا از ميان نرفته است. در اين وقت هر صبح و شام در اميد فرج باشيد، سخت‌ترين خشم خدا بر دشمنانش آن‌گاه باشد كه حجت خدا ناپديد شود و بر آن‌ها آشكار نباشد، خدا دانسته است كه دوستانش در شک نيفتند و اگر می‌دانست كه شک می‌كنند، يک چشم به هم زدن حجت خود را از آنان نهان نمی‌داشت، اين در موقعى باشد كه بدترين مردم وجود دارند.» (بحارالانوار/ جلد۵۲/ صفحه‌ی۱۴۵(
امام زمان-علیهالسلام- فرمود: «وَ لَا تُحَاوِلُوا كَشْفَ مَا غُطِّیَ عَنْكُمْ وَ لَا تَمِيلُوا عَنِ الْيَمِينِ وَ تَعْدِلُوا إِلَى الْيَسَارِ وَ اجْعَلُوا قَصْدَكُمْ إِلَيْنَا بِالْمَوَدَّةِ عَلَى السُنَّةِ الْوَاضِحَةِ» «براى اطّلاع از آن‌چه بر شما پوشيده است اصرار نورزيد و به چپ و راست ميل نكنيد، مقصد خود را با دوستى ما بر اساس راهى كه روشن است به سمت ما قرار دهيد» (بحارالانوار/ جلد۵۳/ صفحه‌ی۱۷۹ )
بعد سه کلمه حضرت فرمود: «وَ لَا تُحَاوِلُوا كَشْفَ مَا غُطِّیَ عَنْكُمْ» هی سرک نکشید، سرتون توی کار خودتون باشه. نمونه‌ی اعلای این مسأله آقای بهجت و آقای خوشوقت و آقا فخر-رحمة‌الله‌علیهم- بودند که واقعا سرشون توی کارِ خودشون بود. هیچ چیزی حواسشون رو پرت نمی‌کرد به این‌که بخوان وظیفه‌شون رو توی اون سن انجام بدند.
«وَ لَا تُحَاوِلُوا كَشْفَ مَا غُطِّیَ عَنْكُمْ … وَ اجْعَلُوا قَصْدَكُمْ إِلَيْنَا بِالْمَوَدَّةِ» همینی که داریم انجام می‌دیم.
«عَلَى السُنَّةِ الْوَاضِحَةِ» سنت ما رو گسترش بدید. اوامر، نواهی ما رو اونچه که ما گفتیم، باید و نباید ما رو اون‌قدر بگید و عمل کنید که اون‌ها بیان این رو پر کنند و چیزی غیر از اونچه که ما آوردیم نشون بدند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ