قوه‌ای در آشپزی است که اگر در وجود فردی بیاید، خانوم آشپز می‌داند چه‌قدر زرد‌چوبه یا هر ادویه‌ی دیگری به غذا اضافه کند، چون ملکه‌ی آشپزی در وجودش است یا خانومی که ملکه‌ی خانه‌داری دارد می‌داند الان به همسرش چه بگوید یا اگر فرزند او گرمی یا سردی کرده است چه چیزی برای او خوب است، اما اگر این ملکه در وجود او نباشد نمی‌داند چه کار باید انجام دهد و باید مدام سوال کند و بپرسد.خب حالا اگر کسی امامت را در وجود خود بپذیرد، در این امامت نوری وجود دارد که تمام مسائل تربیتی در آن است، حتی آب خوردن! وقتی شما آب خوردید نا‌خود‌‌آگاه از دهان شما «صلی الله علیک یا ابا عبدلله» جاری می‌شود یا وقتی لقمه‌ی غذا را برمی‌دارید «بسم الله الرحمن الرحیم» می‌گویید یا وقتی کسی خدمتی به شما کرد فوری از او تشکر می‌کنید، چرا؟ چون ملکه‌ی امامت در وجود شما آمده است.