خطاب به امام حسن-علیه‌السلام- می‌گفتند «یا مذل المومنين»، ولی حضرت-علیه‌السلام- این را تحمل می‌کردند و به‌واسطه‌ی این امور یک بابی را به روی شیعه باز کردند، حتی حضرت-علیه‌السلام- تا دربار معاویه هم رفتند، در واقع معاویه-لعنة‌الله‌علیه- ایشان را دعوت کرد و امام-علیه‌السلام- هم رفتند و تمام هدایایی که معاویه-لعنة‌الله‌علیه- به ایشان بخشید را گرفتند و نگفتند چون معاویه است از او نمی‌گیرم، چرا؟ چون مصلحت شیعیان بود، حضرت-علیه‌السلام- هدایا را گرفتند و در مدینه پخش نمودند و به این ترتیب شیعیان را تقویت کردند، در واقع این هدایا و اموال برای خود امام حسن -علیه‌السلام- بود که معاویه غصب و خلافت را از آن خود کرده بود؛ لذا یزید اعتراض کرد و به پدرش معاویه-لعنة‌الله‌علیه- گفت تو با امام حسن-علیه‌السلام- دشمن هستی و او هم با تو دشمن است، پس چرا این همه هدیه به او دادی؟ معاویه-لعنة‌الله‌علیه- گفت این شتر خلافت برای امام حسن-علیه‌السلام- است؛ لذا اگر او را پشت شتر نشاندم و چند متر رفتم کاری نکرده‌ام.