نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

بسم الله الرحمن الرحیمدرتفسیر مبارک امام حسن عسکری -علیه السلام- هست از رسول مکرم اسلام -صلی الله علیه واله- که روزقیامت خدای متعال اقوامی را مبعوث می‌کند که کفه‌ی سیئاتشان پر از سیئات است. به اینها گفته می‌شود که این سیئات شماست، حسناتی هم دارید یانه؟ وگرنه هلاک خواهید شد. می‌گویند خدایا ما هیچ حسنه‌ای سراغ نداریم، ندا می‌آید از طرف خدای متعال که اگر شما برای خودتان حسناتی ندارید من حسنات شما را سراغ دارم وکفه‌ی حسنات شما را پر از حسنات می‌کنم. بادی می وزد، یک برگ کوچکی را می‌آورد در کفه‌ی حسنات اینها می‌گذارد، کفه‌ی حسنات بالاتر از سیئات می‌رود وسنگین‌تر می‌شود. «باکثر مما بین السماء والارض» بعد که این اتفاق‌ افتاد به آن شخص گفته می‌شود خودت که نجات پیدا کردی هیچ «خذ بیده ابیک وامک واخوانک واخواتک وخاصتک وقراباتک واخدانک ومعارفک فادخلهم الجنه» همه‌ی اینها را می‌توانی شفاعت کنی. اهل محشر می‌گویند که ما گناهان این را دیدیم خدایا این حسنه چه بود که اینقدر مؤثر بود؟! خدای متعال می‌فرماید: ای بندگان من! یک شیعه‌ای به شیعه‌ای بدهکار بود ونمی‌توانست بدهی‌اش را بدهد، این شخص پیش طلبکاررفت و گفت: «احبک بحبک لعلی بن ابیطالب» چون تو شیعه‌ای و او هم شیعه است، من شما را دوست دارم. این هم بقیه‌ی دین او، طرف چون شیعه است من بقیه‌ی دینش را می‌دهم. ان شخص هم گفت که «قد ترکتها لک بحبک علی بن ابیطالب» چون توهم محب علی هستی من بقیه‌ی بدهی ان بدهکار را بخشیدم و از او گذشتم. خدای متعال این کاری را که ان شخص کرد و وساطت کرد «اذ فشکر الله تعالی ذلک وحتی به خطایا» بواسطه ان، گناه هر دونفر (هم ان واسطه‌ی خیر وهم ان طلبکار) را بخشید. خواندن این روایت ساده است، فهمش هم ساده است، اعتقاد به ان وعمل به ان سخت است. از کم و کوچک باید شروع کرد. کفش‌های این شیعه‌ی امیرالمؤمنین، راجفت کنند، جلوی پای این شیعه بایستند، این عطر را به او بدهند، برای این شیعه‌ی امیرالمؤمنین دعا کنند. از کم شروع کنید.