نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

توفیق نماز شب

❓سوال: مدتی است که توفیقاتی مثل نماز شب و حضور قلب و حتی توفیق درس خواندن را هم از دست داده‌ام و با سعی و تلاش فراوان باز هم موفق به برگرداندن این توفیق نیستم. چه توصیه‌ای می‌فرمایید؟

👈پاسخ: مشخص است که این توفیقات از ابتدا نبوده، به این معنا که به عنوان «أحسن تقویم» گاهی موفق به نمازشب شده‌اید! نه این‌که فرد نماز شب خوانی هستید، نه! بلکه نماز شب را به طریقی «من حیث لا یحتسب» به انسان عطاء می‌کنند، تنها برای این‌که مزه‌اش را بچشید و بعد آن را از شما می‌گیرند، آن‌گاه از شما می‌خواهند که تلاش کنید تا آن را باز بیابید.

پس دقت کنید این به این معنا نیست که به شما داده‌اند و سپس از شما گرفته‌اند. چون اگر بگویی از من گرفته‌اند، دیگر به شما نخواهند داد، نه! بلکه از ابتدا نداده‌اند و تنها مزه‌ی نمازشب را به شما چشانده‌اند. راه حل آن هم این است که در حال حاضر هر طور می‌توانید نماز شب را بخوانید، نه حتما مثل آن مواقع، آن موقع یک عنایت خاص و توفیق «من حیث لا یحتسب» بود. حالا گرفته‌اند؟! گرفته‌ اند یعنی خودت بیا، آن موقع مزه‌اش را چشیده‌ای. پس حالا هر‌طور می‌توانید و هر مقدار برای‌تان ممکن است را بخوانید و جزء نمازشب خوان‌ها باشید.

درس خواندن سخت است. این‌که کسی ملکه‌ی علم و عالم بودن در وجودش نهادینه شود، خیلی سخت است. عطاء می‌کنند و می‌گیرند. آن دادن تنها برای این بود که مزه‌ی درس خواندن را به شما بچشانند! حالا تلاش کنید تا آرام و آرام با تلاش خودتان در وجودتان نهادینه شود. اگر شأنیت و لیاقت نمی‌داشتید از ابتدا عطاء نمی‌کردند.

دقت کنید در وقت خاصی علاقه‌ی به زن را به انسان می‌دهند و یک جوان متوجه می‌شود که به جنس مخالف علاقه دارد. این معلوم می‌شود، قصد دارند ازدواج را برایش فراهم کنند. این علاقه مدت خاصی دارد و اگر ازدواج نکرد، علاقه را از او می‌گیرند. همین فرد بعدها مجبور می‌شود که ازدواج کند، یا آن خانم بعدها مجبور به ازدواج می‌شود، اما آن وقت خاص که دادند برای این بود که آماده‌ی ازدواج شود، اما فرار کرد. برای همین گفته شده است که از نه سالگی! اما ما از این‌که  دختران‌مان را از نه سالگی شوهر دهیم، فرار می‌کنیم. فرموده‌اند در سن بلوغ بدهید، اما ما از این فرار می‌کنیم. چون از معارف اهل‌بیت-علیهم‌السلام- دور شده‌ایم و به تربیت غربی‌ها نزدیک هستیم، از سنت فاصله داریم و نه سالگی را عجیب و غریب می‌دانیم و می‌گوییم مگر نُه سالگی هم می‌شود کسی شوهر کند؟! مگر چه کاری می‌خواهند انجام دهند؟! الان این فرد در خانه‌ی پدرش در حال آب و غذا خوردن است، فردا که ازدواج کرد دو خانواده به او رسیدگی کنند، چه مشکلی پیش می‌آید؟ اگر در این سن ازدواج کردند، در آینده آن بحث‌های سنین بالا را ندارند و سلیقه‌شان هم در این مدت با هم یکی شده است.