فراز4-1
فراز 4-1
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ تَوَلَّنِی فِی جِیرَانِی وَ مَوَالِی الْعَارِفِینَ بِحَقِّنَا، وَ الْمُنَابِذِینَ لِأَعْدَائِنَا بِأَفْضَلِ وَلَایتِک.»( ۱ )
«بارالها بر محمد و آل او درود فرست و مرا بر رعایت حق همسایگان و و دوستدارانم که حق ما را می‌شناسند و با دشمنان ما می‌ستیزند به نیکوترین شکل یاری فرما.»
یک کاری که دوستان می‌توانند انجام دهند این است که در لابه‌لای دعاها بگردند، اموری را که اهل‌بیت-علیهم‌السلام- خیلی برایشان اهمیت دارد و زیاد مطرح می‌کنند، پیدا کنند و بنویسند، من خودم هم این کار را انجام می‌دهم.
مثلا در همین دعا نگاه کنید：
( اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ تَوَلَّنِی فِی جِیرَانِی وَ مَوَالِی الْعَارِفِینَ بِحَقِّنَا، وَ الْمُنَابِذِینَ لِأَعْدَائِنَا )：
خدایا در رعایت حقوق دیگران به من کمک کن، حق همسایه یا دوستانی که ما را می‌شناسند و به حق ما معرفت دارند و بادشمنان ما دشمن هستند ؛
( بِأَفْضَلِ وَلَایتِک )：
به نیکوترین شکل.
«وَ وَفِّقْهُمْ لِإِقَامَةِ سُنَّتِكَ، وَ الْأَخْذِ بِمَحَاسِنِ أَدَبِكَ فِى إِرْفَاقِ ضَعِيفِهِمْ، وَ سَدِّ خَلَّتِهِمْ، وَ عِيَادَةِ مَرِيضِهِمْ، وَ هِدَايَةِ مُسْتَرْشِدِهِمْ، وَ مُنَاصَحَةِ مُسْتَشِيرِهِمْ، وَ تَعَهُّدِ قَادِمِهِمْ، وَ كِتْمَانِ أَسْرَارِهِمْ، وَ سَتْرِ عَوْرَاتِهِمْ، وَ نُصْرَةِ مَظْلُومِهِمْ، وَ حُسْنِ مُوَاسَاتِهِمْ بِالْمَاعُونِ، وَ الْعَوْدِ عَلَيْهِمْ بِالْجِدَةِ وَ الْإِفْضَالِ، وَ إِعْطَاءِ مَا يَجِبُ لَهُمْ قَبْلَ السُّؤَالِ» ( ۲ )
«و ایشان را بر به پا داشتن سنت خود توفیق ده و عمل به آداب نیکویت در یاری رساندن به ضعیفان و برآوردن نیاز نیازمندان و عیادت از بیماران و راهنمایی راه‌جویان و خیرخواهی مشورت کنندگان و ملاقات از سفر بازآمدگان و پنهان داشتن راز مردمان و پوشاندن زشتی‌هایشان و یاری ستمدیدگان و حس مواسات با وسایل زندگی به محتاجان و دریغ نداشتن از تقدیم پیشکش و بخشش بسیار و عطا کردن حق آنان، پیش از درخواست، موفق بدار.»
( وَ وَفِّقْهُمْ لِإِقَامَةِ سُنَّتِک )：
و ایشان را بر به پا داشتن سنت خود توفیق ده.
از خدا این‌ها را بخواهید：
( وَالْاَخْذِ بِمَحَاسِنِ اَدَبِک)：
محاسن ادب!
( فِی إِرْفَاقِ ضَعِیفِهِمْ، وَ سَدِّ خَلَّتِهِم )：
برآورده کردن نیازهای مومنین، یک مومن سعیش این باشد که ۴-۵ نفر از رفقایش را حمایت کند، حواسش به آن‌ها باشد، رفت و آمدهای خانوادگی داشته باشد،
( وَ عِیادَةِ مَرِیضِهِمْ )：
از آشنایان مریض عیادت کند.
( وَ هِدَایةِ مُسْتَرْشِدِهِم )：
ببینید حضرت چقدر واضح و قشنگ در قالب دعا مطلب را به ما می‌فهمانند.
یکی از وظایف ما این است که آن کسانی که آماده ارشاد هستند را هدایت کنیم، مثلا شما برادری داری یه مقدار کاهل نماز است، ارتباط با او رو قطع نکن، پیامک بده، حالش را بپرس، راجع به نماز هم نمی‌خواهد چیزی بگویی، خودش می‌داند شما به نماز اهمیت می‌دهی، ارتباطت را حفظ کن. با بچه‌های برادرت، با بچه‌های خواهرت، حتی یک مقدار دورتر. الان اطراف شما یک جمعی هستند، می‌توانید در این جمع به عنوان شیخ و پیغمبر آن‌ها عمل کنید. خدا شما را برای یک رسالتی مبعوث کرده، شما را وارد حوزه و علوم اهل‌بیت-علیهم‌السلام- کرده، شما این علوم را به ارث بردید، حالا منتقل کنید. خیلی محکم مثل یک پیغمبر ابلاغ کنید، امر به معروف و نهی از منکر کنید، حضور داشته باشید، رفت و آمد کنید، تا زمینه‌ی هدایت در آن‌ها فراهم شود و فراهم می‌شود. همین‌که شما را بپذیرند کافی است، ببینید حتی پیغمبر اکرم-صلی‌الله‌علیه‌وآله- این‌طور نبود که همه دستوراتش را اجرا کنند، در همین حد که پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌وآله- را پذیرفتند.
مثلا الان بچه‌های برادرت شما را به عنوان عمو بشناسند. یک مقدار کم رابطه‌شان با شما از پدرشان کم‌رنگ‌تر باشد، این ارتباط‌ها باید باشد.
( وَ هِدَایةِ مُسْتَرْشِدِهِم )：
کسانی که می‌خواهند، به آن‌ها مشورت بدهیم
( وَ تَعَهُّدِ قَادِمِهِم )：
وقتی که از سفر می‌آید به استقبالش برویم.
( وَ کتْمَانِ أَسْرَارِهِم )：
اسرارش را کتمان کنیم.
( وَ سَتْرِ عَوْرَاتِهِمْ، وَ نُصْرَةِ مَظْلُومِهِم )：
یک جایی، در یک اداره‌ای کارش گیر کرده، شما بگویی در شهرداری یا دادگستری، دادگاه ویژه و… یک رفیق و آشنایی هست می‌تواند کمک کند که مشکل‌تان حل شود.
( وَ حُسْنِ مُوَاسَاتِهِمْ بِالْمَاعُونِ )：
در نیازهایی که دارد از خودمان مواسات نشان دهیم.
( وَ الْعَوْدِ عَلَیهِمْ بِالْجِدَةِ وَ الْإِفْضَال )：
به این‌که در دادن یک هدیه یا حل یک مشکل جدیت داشته باشیم. وامی دارد اقساطش زیاد شده از عهده‌ی زندگی برنمی‌آید. حضرت فرمود: باید درجه رفاقت آن‌قدر باشد که بتوانید داخل جیب همدیگر دست بزنید. ببینید ما چقدر با این درجه فاصله داریم!
( وَ إِعْطَاءِ مَا یجِبُ لَهُمْ قَبْلَ السُّؤَالِ )：
قبل از این‌که دوستم برای مشکلی از من کمک بخواهد، مشکلش را حل کنم.
«وَ اجْعَلْنِى اللَّهُمَّ أَجْزِى بِالْإِحْسَانِ مُسِيئَهُمْ، وَ أُعْرِضُ بِالتَّجَاوُزِ عَنْ ظَالِمِهِمْ، وَ أَسْتَعْمِلُ حُسْنَ الظَّنِّ فِى كَافَّتِهِمْ، وَ أَتَوَلَّى بِالْبِرِّ عَامَّتَهُمْ، وَ أَغُضُّ بَصَرِى عَنْهُمْ عِفَّةً، وَ أُلِينُ جَانِبِى لَهُمْ تَوَاضُعا، وَ أَرِقُّ عَلَى أَهْلِ الْبَلاءِ مِنْهُمْ رَحْمَةً، وَ أُسِرُّ لَهُمْ بِالْغَيْبِ مَوَدَّةً، وَ أُحِبُّ بَقَاءَ النِّعْمَةِ عِنْدَهُمْ نُصْحا، وَ أُوجِبُ لَهُمْ مَا أُوجِبُ لِحَامَّتِى، وَ أَرْعَى لَهُمْ مَا أَرْعَى لِخَاصَّتِى.»( ۳ )
«بارالها مرا آن‌گونه ساز که بدکار را به نیکی پاداش دهم و از ستمکار با عفو و گذشت روی گردانم و درباره‌ی همه‌ی مردم خوش‌گمان باشم و به تمام ایشان نیکی کنم و عفیفانه دیده از خطایشان برگیرم و خاضعانه با ایشان نرم‌خو باشم و رحیمانه بر مصیبت زدگانشان دلسوزی کنم و در نبودشان دوستی خود را برای آنان آشکار سازم و خیرخواهانه دوستدار دوام نعمتشان باشم، آن‌چه برای نزدیکان خود بایسته می‌دانم برای آنان نیز لازم بشمارم و آن‌چه در حق خاصان خود رعایت می‌کنم در حق آنان نیز رعایت کنم.»
( وَ اجْعَلْنِی اللَّهُمَّ أَجْزِی بِالْإِحْسَانِ مُسِیئَهم )： ْ
بدی‌ها را با خوبی جواب بدهم.
( وَ أُعْرِضُ بِالتَّجَاوُزِ عَنْ ظَالِمِهِمْ )：
طوری باشد که کینه نداشته باشم.
( وَ أَسْتَعْمِلُ حُسْنَ الظَّنِّ فِی کافَّتِهِم )：
کسی را تحلیل نکنم، بگویم این زرنگ‌بازی درمی‌آورد، این فلان کار را می‌کند ….نه! گمان خوب داشته باشم.
در محیط معنوی و اسلامی این شرایط باید باشد وگرنه در محیط معامله و دنیایی این‌طور نیست. در محیط دنیایی باید ببینی فلانی دارد زرنگی می‌کند، زیادی استفاده می‌کند….این دنیاست. ولی در محیط معنوی برعکس است. باید بگویی آقا بیا بخور و ببر. وقتی گفته می‌شود شما برو هدیه بده، این‌که شخصی منزل شما بخورد و با خودش هم ببرد، که بالاتر از هدیه دادن است، درواقع شما پیش قدم شده‌ای.
( وَ أَتَوَلَّی بِالْبِرِّ عَامَّتَهُمْ )：
در کمک کردن متولی باشم، بپذیرم که همه‌ی این‌ها را تحت پوشش بگیرم.
( وَ أَغُضُّ بَصَرِی عَنْهُمْ عِفَّةً )：
در معاشرت‌ها عفت را رعایت کنم.
( وَ أُلِینُ جَانِبِی لَهُمْ تَوَاضُعاً )：
بخصوص در حرف زدن که البته راحت‌ترین نوعش است، با کرامت صحبت کنم.
( وَ أَرِقُّ عَلَی أَهْلِ الْبَلَاءِ مِنْهُمْ رَحْمَةً )：
همشهری‌های او را دوست بدارم.
( وَ أُسِرُّ لَهُمْ بِالْغَیبِ مَوَدَّةً )：
وقتی هم نیستند به آن‌ها مودت داشته باشم، بخصوص پشت سر، این را تمرین کنید. پشت سر کسی قشنگ حرف بزنید. رو در رو هرچه می،خواهی بگو، ولی پشت سر به خوبی حرف بزن تعریف کن.
( وَ أُحِبُّ بَقَاءَ النِّعْمَةِ عِنْدَهُمْ نُصْحاً، وَ أُوجِبُ لَهُمْ مَا أُوجِبُ لِحَامَّتِی )：
هرچه برای خودم می‌خواهم برای آن‌ها هم بخواهم.
( وَ أَرْعَی لَهُمْ مَا أَرْعَی لِخَاصَّتِی )：
هر چیزی که در رابطه با بچه خودم مراعات می‌کنم، در حق بچه‌ی او هم رعایت کنم. چطور ده تا عیب بچه‌ام را ندید می‌گیرم، حالا بچه‌ی او هم یک عیب پیدا کرده، یک شیطنتی کرده.
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ ارْزُقْنِى مِثْلَ ذَلِكَ مِنْهُمْ، وَ اجْعَلْ لِى أَوْفَى الْحُظُوظِ فِيمَا عِنْدَهُمْ، وَ زِدْهُمْ بَصِيرَةً فِى حَقِّى، وَ مَعْرِفَةً بِفَضْلِى حَتَّى يَسْعَدُوا بِى وَ أَسْعَدَ بِهِمْ، آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ.»( ۴ )
«بارالها بر محمد و آل او درود فرست و چنین رفتاری را نیز از سوی دوستان در حق من روا دار و از خوبی‌هایی که آنان دارند نصیبی بیشتر برایم قرار ده و بصیرت آنان در حق من و معرفتشان را به فضل من فزونی بخش تا آنان توسط من نیکبخت شوند و من به کمک آنان سعادتمند گردم، دعایم مستجاب کن ای پروردگار جهانیان.»
( اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ ارْزُقْنِی مِثْلَ ذَلِک مِنْهُمْ )：
هر چه به آن‌ها دادی به من هم بده
( وَ اجْعَلْ لِی أَوْفَی الْحُظُوظِ فِیمَا عِنْدَهُمْ )
بالاترینش را هم بده.
( وَ زِدْهُمْ بَصِیرَةً فِی حَقِّی )：
آن‌ها را ملتفت کن در این‌که بفهمند من هم دارم درست عمل می‌کنم .
( وَ مَعْرِفَةً بِفَضْلِی حَتَّی یسْعَدُوا بی‌وَ أَسْعَدَ بِهِمْ )：
هر دو، کمک کار هم باشیم.
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین.