فراز2-1
فراز1و2
«اللّهُمّ إِنّا نَعُوذُ بِكَ مِنْ نَزَغَاتِ الشّيْطَانِ الرّجِيمِ وَ كَيْدِهِ وَ مَكَايِدِهِ، وَ مِنَ الثّقَةِ بِأَمَانِيّهِ وَ مَوَاعِيدِهِ وَ غُرُورِهِ وَ مَصَايِدِهِ.» (۱)
«خداوندا، به تو پناه مىبريم از وسوسههاى شيطان رجيم و كيدها و فريب‌هاى او و به تو پناه مىبريم از دل بستن به تمناهاى او و وعدههاى او و فريب‌ها و دام‌هاى او.»
«اللّهُمّ إِنّا نَعُوذُ بِكَ مِنْ نَزَغَاتِ الشّيْطَانِ الرّجِيمِ» شیطان پیوسته در حال پرتاب تیر به سمت ماست. نگویید من ایمنم، نه، هیچ ایمنی در کار نیست. «وَ كَيْدِهِ» مدام در حال چاره‌اندیشی است که چگونه شما را زمین بزند. «وَ مَكَايِدِهِ» این را باور کنید که شیطان برای ما مکر و حیله به کار می‌بندد؛ یعنی صبح تا شب برنامه‌ریزی می‌کند که چه‌طور ایمان ما را از ما بگیرد. «وَ مِنَ الثّقَةِ بِأَمَانِيّهِ» و کاری کند که ما به آرزوهایمان تکیه کنیم. «وَ مَوَاعِيدِهِ» وعده‌هایش! چه‌قدر از وعده‌هایی که در ذهن ماست و ما با آن‌ها سروکار داریم، وعده‌های شیطانی است؛ وعده‌ی بزرگ شدن، وعده‌ی معروف شدن، وعده‌ی کسی شدن و… . «وَ غُرُورِهِ وَ مَصَايِدِهِ» فریب‌ها و دام‌های شیطان چه‌قدر است؟ گاهی انسان واجباتش را انجام می‌دهد، نماز می‌خواند، روزه می‌گیرد و… اما در دام شیطان است؛ مثلاً کسی که ناسزاگویی می‌کند، شکم‌بارگی دارد، حرام‌خواری می‌کند، کینه‌توزی می‌کند، بخل دارد و … در دام شیطان است. این فرد مانند کسی است که در خانه‌ی غصبی نماز می‌خواند. در خانه غصبی برای سید الشهدا-علیه‌السلام- گریه می‌کند. پول حرام گرفته، سفره‌‌ی اهل‌بیت-علیهم‌السلام- می‌اندازد.
«وَ أَنْ يُطْمِعَ نَفْسَهُ فِي إِضْلَالِنَا عَنْ طَاعَتِكَ، وَ امْتِهَانِنَا بِمَعْصِيَتِكَ، أَوْ أَنْ يَحْسُنَ عِنْدَنَا مَا حَسّنَ لَنَا، أَوْ أَنْ يَثْقُلَ عَلَيْنَا مَا كَرّهَ إِلَيْنَا.» (۲)
«خداوندا، به تو پناه مىبريم، هر گاه شيطان طمع در آن ورزد كه ما را از طاعت تو منحرف دارد و از براى خواريمان به راه معصيت تو كشاند و گناهانى كه در ديده ما بياراسته است ما را خوشايند بود و طاعاتى كه در دل ما ناخوش فرا نموده است بر ما گران آيد.»
وای اگر شیطان از ما خوشش آمده باشد و احساس کند ما به درد او می‌خوریم؛ در واقع کارهایی که شیطان می‌خواهد انجام دهد، ما در عین تدین خود برایش انجام دهیم؛ مانند کسی که خانه‌اش جهنم است، یک ساعت خوش ندارد، در صورتی که فضای خانه باید بر اساس مودة و رحمة باشد، صفا در آن موج بزند و بچه‌ها از صفای خانه لذت ببرند.
فرد می‌گوید من به مشهد می‌روم، مشهد رفتنِ تنها، برای او سودی ندارد، ماشین، لباس، این همه وسایل و جمادات و حتی حیوانات هم به مشهد می‌روند، مگر این‌ها زائرند؟ چنین چیزی نیست.
تعداد کسانی که در ظاهر به مکّه‌ی مکرمه می‌روند چه‌قدر زیاد است، اما شاید فقط بیست نفر حاجی برگردند.