۱۹۶* این لطف پروردگار به انسان است که یک امری توسط او انجام می‌شود یا یک هدایتی به واسطه‌ی او صورت می‌گیرد و آن شخص به هدایت می‌رسد، لذا نباید این امور را به حساب خود بگذارد، بلکه باید ظرفیت خود را بالا ببرد و خود مشغولی نداشته باشد و به عبادت، بندگی، رسیدگی به خلق خداوند همت بگمارد که باعث توقف او نشود.