۲۱۱* گاهی افراد خودبینی، توجه و نگاه و مشغولیت به خود را به حدی می‌رسانند که دیگر خارج از خود را نمی‌بینند؛ لذا ملاک و تشخیص را از دست می‌دهند، خوبی‌ها و بدی‌ها را متوجه نمی‌شوند، در واقع در یک هاله‌ای از ابهام و تحیر زندگی می‌کنند.
۲۱۱* گاهی افراد خودبینی، توجه و نگاه و مشغولیت به خود را به حدی می‌رسانند که دیگر خارج از خود را نمی‌بینند؛ لذا ملاک و تشخیص را از دست می‌دهند، خوبی‌ها و بدی‌ها را متوجه نمی‌شوند، در واقع در یک هاله‌ای از ابهام و تحیر زندگی می‌کنند.