۲۰۹* ما باید این حالت را در مورد کسانی که زمینه‌ی خودبینی دارند و خود را محور قرارداده‌اند کنار بزنیم و به فردی که مبتلا است کمک کنیم که از این مرحله عبور کند تا این‌که در مرحله‌ی بعد عقل او شفاف شود و شکوفایی پیدا کند و خداوند را بپذیرد و به عبادت رو […]
۲۰۸* عُجب رذیله‌ای است که غبار بر روی عقل قرار می‌دهد، تشخیص را ناقص می‌کند و انسان را از سیر حرکت باز می‌دارد.
۲۰۷* در روایات است فردی که خودبین شد و محوریت خود را در امور قبول کرد، دیگر با بیرون از خود نمی‌تواند ارتباط پیدا کند و آرام آرام دانش، فهم، خیر و تمام مسائلی را که ما در یک انسان کامل سراغ داریم را از دست می‌دهد.
۲۰۶* وظیفه ما این است که برای این‌که گرفتار جهل و بی‌عقلی نشویم مانع آسیب‌هایی شویم که ممکن است به عقل برسد؛ یکی از آن آسیب‌ها خودبینی و خودپسندی یا همان عُجب است.
۲۰۵* برای یک خانوم بسیار بد است که راحت غیبت کند، در واقع او تمام بهره‌ها و محسنات خود را با همین یک صفت ناپسند از دست می‌دهد و باید از این بابت بترسد.
۲۰۴* شما در وجود خود یک صفت کمال دارید که با همان می‌توانید تمام خوبی‌ها را بگیرید و از طرفی هم اگر یک نقطه ضعف داشته باشید شیطان از همان دریچه وارد می‌شود و شما را زمین می‌زند، البته ممکن است که شما در کنار آن صفت بد ده تا خوبی هم داشته باشید، ولی […]
۲۰۳* طمع یکی از صفات رذیله است، وقتی طمع باشد فقط مقداری از مسائل را می‌فهمیم، حتی یک جایی هم حاضر هستیم از آبروی خود بگذریم و به حرام بیفتیم.
۲۰۲* یک نفر که مدام دروغ می‌گوید باید بسیار مواظبت کند، چون دروغ گفتن تمام بهره‌ها را از او می‌گیرد و سرانجام این دروغ‌ها به یک نقطه‌ای می‌رسد که خداوند به ملائکه خود می‌گوید این فرد کذّاب است «وَیْلٌ لِلْمُکَذِّبین» (مرسلات/۱۹) آن‌وقت دیگر کار تمام است، اگر به این شخص مهر کذّاب زده شد، تمام […]
۲۰۱* انسان مدام جزع و فزع و حالت منع دارد، ولی از طرف دیگر بخشندگی یک صفت است که اگر یک نفر این صفت را در خود ثابت کند، می‌تواند همه چیز را ثابت کند و تمام صفات را با آن به دست بیاورد.
۲۰۰* یک فرد مذهبی نباید برای خودش یک حق نابه‌جا فرض کند، بلکه باید تواضع او در مقابل مردم بیشتر شود تا مسیر زندگی را به او نشان دهند، وگرنه نمی‌تواند مسیر را طی کند.
۱۹۹* شیطان به حضرت نوح-علیه‌السلام- گفت من نمی‌گذارم بندگان خدا کار خیر انجام دهند، اگر مقاومت کردند و کار خیر انجام دادند من با ریا آن کار را از آنها می‌گیرم، اگر با ریا هم موفق نشدم با عُجب و خودپسندی کار خیر را از آنها می‌گیرم.
۱۹۸* روایت دارد که دو نفر وارد مسجد می‌شوند، یکی از آنها عابد و دیگری گنهکار از مسجد خارج می‌شوند. در واقع فرد گنهکار، عابد و فرد عابد، گنهکار می‌شود! چون فرد گنهکار، گناه خود را می‌دید و خود را بدهکار می‌دانست؛ ولی فرد عابد، هنگام ورود به مسجد عبادت خود را می‌دید و همین […]
۱۹۷* فردی که عُجب پیدا کند همیشه از خودش راضی است، وقتی از خودش راضی شد دیگر نمی‌تواند مسیر را طی کند.
۱۹۶* این لطف پروردگار به انسان است که یک امری توسط او انجام می‌شود یا یک هدایتی به واسطه‌ی او صورت می‌گیرد و آن شخص به هدایت می‌رسد، لذا نباید این امور را به حساب خود بگذارد، بلکه باید ظرفیت خود را بالا ببرد و خود مشغولی نداشته باشد و به عبادت، بندگی، رسیدگی به […]
۱۹۵* انسان‌هایی که با یک عمل کوچک خود را بزرگ می‌بینند، ظرفیت آنها کم است؛ به عبارتی این افراد در یک محدوده‌ی خیلی کوچک با خدای متعال معامله می‌کنند.
۱۹۴* امام سجاد-علیه السلام- می‌فرمایند: خدایا! من را طوری قرار بده که هر چه‌قدر نزد تو به کمال و تعالی نزدیک می‌شوم و رشد پیدا می‌کنم، در درون خود خودم را بزرگ نبینم و کوچک بدانم.
۱۹۳* مطلوب آن است که دیگران خوبی‌های شما را ببینند، اما خود شما خوبی خودتان را نبینید.
۱۹۲* فردی که دچار غفلت شود، یعنی مشغول خود باشد و عیب‌های خودش و خوبی‌های دیگران را نبیند، این فرد نمی‌تواند رو به سمت جلو حرکت کند.
۱۹۱* حضرت-علیه‌السلام- فرمودند: «لا جَهْل اَضَرّ مِنَ العُجْبِ» «هیچ نادانی زیان‌بارتر از خودخواهی نیست» (بحارالانوار/ج۶۹/ص۴۰۰) ما هیچ حرکت جاهلانه‌ای مضر‌تر از عُجب نداریم.
۱۹۰* خداوند بندگان خوب و زمینه‌های تعالی فراوان دارد، اما هر فردی که دارای عُجب باشد از این امور دور می‌شود.